روايتى، به شدت جنگ هاى سفيانى با ابقع و اصهب اشاره مىكند و آن را موجب نابودى شام مىداند. از امام باقر (عليه السلام) روايت شده كه فرمود:
" از نشانه هاى ظهور، فرو رفتن يك آبادى به نام جابيه از روستاهاى شام، فرود آمدن ترك ها در جزيره و روميها در رمله و درگيرى هاى فراوان در سراسر زمين است تا آنكه شام ويران گردد " و در روايتى آمده است: " نخستين سرزمينى كه ويران شود شام است، علت ويرانى شام، اجتماع طرفداران سه پرچم (نيرو) در آنجاست، نيروهاى اصهب، ابقع و سفيانى. " (1) اما خرابى دمشق كه در كلام امير مؤمنان (عليه السلام) بدان اشاره شد كه فرمود: " دمشق را قطعا تخريب خواهم كرد.. آن را مردى از خاندان من انجام خواهد داد " ظاهرا ويرانى اى است كه در نبرد بزرگ آزادسازى قدس اتفاق مىافتد. نبردى كه ميان امام مهدى (عليه السلام) با سفيانى، يهوديان و رومى ها به وقوع مىپيوندد.
اما سفيانى در نه ماهه پايانى حكومت خود، دست به نبردهاى بزرگى مىزند كه مهمترين آنها با ترك ها و هوادارانشان در قرقيسيا و سپس نبردهاى او در عراق با ايرانى ها است كه زمينه سازان ظهوراند. طبق برخى روايات يمنى ها نيز با ايرانيان همراهى مىكنند.
ممكن است سفيانى در مدينه منوره نيز داراى نيروهايى باشد كه در كنار نيروهاى حكومت حجاز در نبردى كه احتمالا توسط حضرت مهدى (عليه السلام) براى آزادى مدينه انجام مىپذيرد وارد پيكار شوند.
سفيانى پس از شكست در عراق و حجاز، به شام و فلسطين بازمىگردد تا در بزرگترين نبرد خود با حضرت مهدى يعنى نبرد بزرگ فتح قدس به مصاف بپردازد.