بعضى روايات زمان جنبش وى را در ماه رجب مىدانند، از امام صادق (عليه السلام) روايت شده است كه فرمود:
" از نشانه هاى حتمى ظهور، خروج سفيانى در ماه رجب است ". (1) اين حوادث نشان مىدهد كه خروج سفيانى شش ماه قبل از ظهور حضرت مهدى (عليه السلام) است. چرا كه حضرت در شب يا روز دهم محرم همان سال (سال خروج سفيانى) در مكه ظهور خواهد كرد. همچنين معلوم مىشود كه تسلط سفيانى بر منطقه شام و لشكركشى به عراق و حجاز، قبل از ظهور و با انگيزه پيروزى بر ياران امام و نهضت او انجام مىپذيرد.
بنابراين جنبش سفيانى در سه مرحله به اجرا درمىآيد. نخست: مرحله تثبيت سلطه وى در شش ماهه اول، سپس هجوم و پيكار او در عراق و حجاز. و سر انجام عقب‌نشينى از توسعه طلبى در عراق و حجاز و دفاع در برابر سپاه حضرت مهدى (عليه السلام)، جهت حفظ باقيمانده حكومتش در سرزمين شام، اسرائيل و قدس.
روايات مربوط به سفيانى، جنگ هاى شش ماهه اول وى را به اختصار ترسيم مىكنند، جنگ هاى داخلى او با اصهب و ابقع و سپس با نيروهاى اسلامى و غير اسلامى مخالف خود، تا تسلط او بر سرزمين شام.
ولى با توجه به نوع جنبش او، طبيعى است كه اين شش ماه، مملو از عمليات متراكم نظامى خواهد بود تا بتواند سيطره خود را استوار و نيروهاى زيادى را براى نبردهاى گسترده نه ماه آينده تجهيز و آماده نمايد. و ممكن است سفيانى در كنار جنگهاى مهم شش ماهه اول خود، علاوه بر ابقع و اصهب با فرمانروايان اردن و لبنان و ديگر نيروهاى مخالف درگيرى‌هايى داشته باشد.