هود پيامبر (عليه السلام) در نخيله است. (1) سفيانى با حمله به عراق به هدفش كه تسلط كامل بر عراق است، نمىرسد زيرا پس از گذشت چند هفته از اين هجوم، به حجاز حمله مىكند تا نقش جديدى را براى جلوگيرى از حركت امام مهدى (عليه السلام) در مكه آغاز نمايد. بعضى از روايات آورده‌اند كه سفيانى سپاهش را از عراق به سوى حجاز روانه مىكند و بعضى مىگويند از شام، اما ممكن است او قسمتى از سپاه خود را از عراق و قسمتى ديگر را از شام روانه حجاز كند.
از امام باقر (عليه السلام) روايت شده است كه فرمود:
سفيانى سپاهى را كه تعدادشان به هفتاد هزار نفر مىرسد روانه كوفه كند و اهل آن سامان را با كشتن و دار زدن و اسارت گرفتار سازد. در اين هنگام صاحبان پرچم هاى سياه از طرف خراسان بسرعت حركت كنند. تعدادى از ياران حضرت قائم (عليه السلام) جزء آنانند. (2) در نسخه خطى ابن حماد ص 84 آمده است: سفيانى وارد كوفه شود و سه روز به غارت آن پرداخته و شصت هزار نفر از اهالى كوفه را به قتل رساند و هجده شب در آنجا بماند. آنگاه پرچمهاى سياه وارد منطقه شده و در كنار آب، توقف كنند. ياران سفيانى با خبر ورود آنها مىگريزند، گروه ديگرى كه برخى از آنها اهل بصره‌اند نيز از نخلستانهاى كوفه خروج كنند كه فقط تعداد كمى از آنها مسلحند، آنها به ياران سفيانى دست پيدا كرده و اسراى كوفه را از دست آنها آزاد سازند. آنگاه صاحبان پرچمهاى سياه عده اى را براى بيعت نزد امام مهدى (عليه السلام) بفرستند.
همچنين روايت بعدى كه منسوب به امير المؤمنين (عليه السلام) است ورود سپاه سفيانى به عراق را توصيف مىكند كه همزمان با فتنه غرب و واقعه اى شبيه جنگ جهانى