برخى روايات نشانگر اين معنى است كه شيعيان منطقه شام هنگام خروج سفيانى، از دشمنان عمده وى شمرده نمىشوند، بلكه طرفداران ابقع و اصهب هستند كه دشمن شيعه و سفيانى هر دو هستند، از امام باقر (عليه السلام) روايت شده كه فرمود:
" سفيانى، براى انتقام گرفتن از دشمنانتان، برايتان كافى است. او براى شما يكى از نشانه هاست.
آن فاسق اگر خروج كند، يكى دو ماه بعد از خروج او آرام مىمانيد و از سوى او به شما زيانى نرسد تا آنكه جمعيت زيادى از غير شما را به قتل رساند. بعضى از ياران حضرت پرسيدند: در آن وقت زنان و فرزندانمان را چه كنيم؟ امام فرمود: مردان شما خود را از او پنهان دارند زيرا هراس و شرارت او متوجه شيعيان ماست، اما زنان ان شاء الله مشكلى نيابند. پرسيدند: مردان كجا بروند و به كجا بگريزند؟ امام فرمود: هر كس بخواهد به مدينه يا مكه و يا شهرى ديگر برود. ولى شما را به مكه توصيه مىكنم چرا كه آنجا محل اجتماع و وعده گاه شماست. مدت اين فتنه به مدت باردارى زن، نه ماه طول كشد و بخواست خدا بيش از آن نخواهد شد. " (1) اين روايت حاكى از آن است كه هجوم سفيانى بر شيعيان شام، پس از خروج وى و در ماه رمضان رخ مىدهد. همچنين روايات يادآور مىشوند كه سلطه او بر منطقه، مقتدرانه و مطلق است بگونه‌اى كه بر تمام مشكلات داخلى پيروز مىگردد.
" مردم شام از او اطاعت كنند بجز دسته هايى از رهروان حق كه خداوند آنها را از شر همراهى سفيانى حفظ كند. " (2) برخى از علما، از اين روايت اين گونه برداشت مىكنند كه شيعيان لبنان و شام در قلمرو حكومت سفيانى نبوده و از او اطاعت نمىكنند كه احتمال آن نيز هست. و