پرسش اينست اين درياهاى هفتگانه چيست؟ و در كجا قرار دارند؟
پاسخ واقعى آنست كه اگر تمام اشجار دنيا قلم باشند، و هفت درياها مركب شوند. و حتى تمام روى زمين، چشمه‌ها باشند و آب از آنها فوران نمايد، و همانند اصحاب طوفان شود باز آنها تمام مىشوند، پيش از آنكه كلمات و سخنان خدا، تمام گردد و مقصود از آن درياهاى هفتگانه: چشمهء كبريت، چشمهء يمن، چشمهء طبريه (خزر)، چشمهء برهوت، چشمهء ماسيدان و چشمهء آفريقا (كه سيلان ناميده مىشود) و چشمه باحوران مىباشد و ما پيشوايان همان كلمات الهى هستيم كه فضائل ما هرگز پايان پذير و تمام شدنى نيست.
6. لذايذ بهشتى سوال ششم در مورد توصيف بهشت است كه قرآن مىفرمايد: * (فيها ما تشتهيه الأنفس و تلذ الأعين) * (1) " در بهشت، هر آنچه دل بخواهد و چشم جوياى آن، لذت و كاميابى باشد وجود دارد ".
پس آدم (عليه السلام) كه يكى از اهل بهشت بود و دل او، گندم را طلبيد پس از آن خورد و اطعام نمود پس چرا بر آنچه دل او خواسته بود مورد عتاب قرار گرفت؟ در صورتى كه در بهشت نبايد عقاب و عتابى وجود داشته باشد؟
پاسخ: در بهشت از خوردنىها و نوشيدنىها، تفريحات، پوشيدنى‌ها هر قدر كه دل انسان بطلبد و چشم انسان به دنبال آن باشد، وجود دارد و خداوند متعال، همه ى اينها را بر آدم (عليه السلام) مباح ساخته بود، تنها بوته اى را كه خداوند بر آدم و همسرش، ممنوع ساخته بود، عبارت از بوتهء حسد بود و با آنان عهد بسته بود كه بر بالاترين از خود، هرگز نظر ندوخته باشند.
پس آدم (عليه السلام) فراموش نمود و با ديد حسد نگريست، و نتوانست تصميم و اراده‌اى، در اين مورد داشته باشد و گرفتار آن مسائل گرديد.