(مسأله 432) اگر مستحاضه يكى از كارهائى را كه بر او واجب مىباشد ترك كند نمازش باطل است.
(مسأله 433) مستحاضه كه براى نماز وضو گرفته يا غسل كرده بنابر احتياط واجب نمىتواند در حال اختيار جائى از بدن خود را به خط قرآن برساند، و در حال اضطرار جائز است ولى بنابر احتياط واجب بايد وضو بگيرد.
(مسأله 434) مستحاضه‌اى كه غسلهاى واجب خود را بجا آورده رفتن او در مسجد و توقف در آن و خواندن آيه‌اى كه سجده واجب دارد و نزديكى شوهر با او حلال است، اگر چه كارهاى ديگرى را كه براى نماز انجام ميداد، مثل عوض كردن پنبه و دستمال، انجام نداده باشد، و بعيد نيست كه اين كارها بدون غسل نيز جائز باشد اگر چه احتياط مستحب در ترك است.
(مسأله 435) اگر زن در استحاضه كثيره يا متوسطه بخواهد پيش از وقت نماز آيه‌اى را كه سجده واجب دارد بخواند، يا مسجد برود، بنابر احتياط مستحب غسل نمايد، و همچنين است اگر شوهرش بخواهد با او نزديكى كند.
(مسأله 436) نماز آيات بر مستحاضه واجب است. و بايد براى نماز آيات وضو بگيرد، و در استحاضه كثيره بايد غسل نمايد و وضو لازم نيست.
(مسأله 437) چنانچه در وقت نماز يوميه نماز آيات بر مستحاضه واجب شود، اگر چه بخواهد هر دو را پشت سر هم بجا آورد، نمىتواند هر دو را با يك غسل و وضو بخواند.
(مسأله 438) اگر زن مستحاضه بخواهد نمازى را كه قضاى آن مضيق شده بخواند، بايد براى هر نماز، كارهائى را كه براى نماز اداء بر او واجب است بجا آورد.
(مسأله 439) اگر زن بداند خونى كه از او خارج مىشود خون زخم نيست و شرعا حكم حيض و نفاس را ندارد، بايد بدستور استحاضه عمل كند بلكه اگر شك داشته باشد كه خون استحاضه است يا خونهاى ديگر، چنانچه نشانه آنها را نداشته