و به شما مقروض است تا اين كه دو هزار ريال را بپردازد و اگر سفته گم شود يا بسوزد باز هم مشترى ذمه‌اش مشغول است و بايد وجه گندم را بپردازد. اما اگر دو هزار ريال وجه نقد به فروشنده داده بود و آن گم شود يا بسوزد از كيسه فروشنده رفته و به مشترى هيچ مربوط نيست.
(مسأله 6) سفته‌اى كه به بانك يا غير بانك فروخته شود در صورتى كه حقيقت داشته باشد و دوستانه و صورى نباشد مثل اين كه كسى جنسى را به ديگرى فروخته به معادل صد هزار ريال سفته گرفته همان صد هزار ريال طلب خود را به بانك و غير بانك بعنوان معامله و تمليك واگذار كردن و در مقابل وجه گرفتن با نقيصه كه به نسبت مدت طلب واگذارى از مقدار وجه كم مىنمايد اشكالى ندارد.
(مسأله 7) سفته‌هائى كه حقيقت ندارد و دوستانه است اگر فروشنده آن سفته‌ها را وكالة از طرف سفته دهنده در ذمه او بفروشد و وجه را كه مىگيرد وكالة از طرف سفته دهنده براى خود قرض بردارد اشكال ندارد، ولى چنانچه در (مسأله 2) بيان شد در اين صورت كه فروخته شده مالى در ذمه سفته دهنده است بايستى عوض مغاير با آن مال باشد، (مثلا) در صورتى كه از بانك ريال مىگيرد سفته دولار يا دينار عراقى يا ليره انگليسى بفروشد، بنابر اين اگر كسى پانصد دينار عراقى مثلا به شخصى به مدت دو ماه سفته دوستانه بدهد سفته گيرنده مىتواند وجه سفته را به بانك يا به صراف از طرف سفته دهنده وكالة در ذمه او بفروشد به نود و نه هزار ريال نقدى و آن مبلغ را گرفته و براى خود وكالة قرض بردارد، و البته موقع پرداخت وجه كه بايستى به مقدار ده هزار ريال مثلا علاوه بپردازد لازم است اين زيادى را از باب ابراء ذمه سفته دهنده پرداخت نمايد و اگر فرضا اين اضافه را به خود سفته دهنده بپردازد بايد بذل نمايد و نيز بايد سفته دهنده پرداختن اين زيادى را به سفته گيرنده شرط ننمايند زيرا كه در صورت اشتراط معامله ربوى خواهد بود و چنانچه در همين صورت سفته گيرنده پانصد دينار عراقى در ذمه خود را به سفته دهنده در مقابل وجه (99000) ريال