نمىتواند از حاصل كسر نموده و ملاحظه نصاب نمايد پس چنانچه يكى از آنها پيش از ملاحظه مخارج به (288) من (45) مثقال كم برسد بايد زكات آن را بدهد.
(مسأله 1890) تخمى را كه به مصرف زراعت رسانده، چه از خودش باشد، يا خريده باشد نمىتواند نيز از حاصل كسر كند و سپس ملاحظه نصاب بنمايد، بلكه نصاب را نسبت به مجموع حاصل بايد ملاحظه نمايد.
(مسأله 1891) آنچه كه دولت از عين مال مىگيرد، زكات آن واجب نيست، مثلا اگر حاصل زراعت (850) كيلوگرم باشد، و دولت (50) كيلوگرم را بعنوان ماليات بگيرد فقط زكات در (800) كيلو واجب مىشود.
(مسأله 1892) مصارفى كه انسان پيش از تعلق زكات نموده بنابر احتياط واجب نمىتواند از حاصل كسر نموده و فقط زكات بقيه را بدهد.
(مسأله 1893) مصارفى را كه بعد از تعلق زكات است مىتواند از حاكم شرع يا وكيل او در صرف آنها اجازه بگيرد و آنچه نسبت به مقدار زكات خرج شده بردارد.
(مسأله 1894) واجب نيست صبر نمايد تا جو و گندم به حد خرمن برسد و انگور و خرما خشك گردد، و آنگاه زكات را بدهد، بلكه همين كه زكات واجب شد جائز است مقدار زكات را قيمت نموده و بعنوان زكات قيمت آن را بدهد.
(مسأله 1895) بعد از آن كه زكات تعلق گرفت مىتوان عين زراعت يا خرما و انگور را پيش از درو كردن يا چيدن به مستحق يا حاكم شرع يا وكيل اينها مشاعا تسليم نمايد و پس از آن در مصارف شريك مىباشند.
(مسأله 1896) در صورتى كه مالك عين مال را از زراعت يا خرما و انگور به حاكم يا مستحق يا وكيل آنها تسليم نمود لازم نيست آنها را مجانا بطور اشاعه نگاه دارد بلكه مىتواند براى اين كه تا وقت درو يا خشك شدن برسد، براى ماندن آنها در زمينش اجرت مطالبه نمايد.