كرفس مدر بوده براى ضعف عمومى و عوارض ناشى از مالاريا مصرف مىشود داراى اسانس بنام آپيولين مىباشد.
كرفس نزد يونانيان قديم به سبزى ماه معروف و آن را آرامبخش اعصاب و درمان درد دندان دانسته برگ خشك آن را روى محل درد مىگذاشتند.
كرفس خام و پياز و آب ليمو در زكام مؤثر است مخصوصا اگر چند روز سالاد كرفس خورده و از نشاسته پرهيز شود. آب كرفس هم در رفع گرفتگى صدا به شرط آنكه مواد نشاسته اى با آن خورده نشود و در عوض با آب كرفس پياز ميل شود مؤثر مىباشد و اگر بجاى پياز آب ليمو اضافه شود و غرغره نمايند در گلو درد و ورم لوزها اثر مينمايند.
خوردن آب كرفس با كمى آب ليمو سه تا چهار بار در روز در آستم به شرط تنفس و تهويه خوب مؤثر مىباشد.
خوردن كرفس وضماد كرفس رنگ هاى پريده را اصلاح مىكند.
مخلوط آب كرفس و پياز و سير و آب ليمو ترش و روغن زيتون براى قولنج هاى كليوى مؤثر بوده ومدر است.
دردهائى كه به علت زياد شدن اسيد اوريك در نقاط بدن بوجود مىآيد باضماد (مخلوط كرفس و آرد برنج) تسكين مىيابد و خوردن مخلوط بايد كه در قولنج مؤثر است در دردهاى رماتيسمى اثر مىكند و براى نقرسى ها نافع است.
برگ كرفس و ساقه متورم كرفس پخته و مصرف مىشود و خام آن هضمش بسيار سخت و پختهاش سهل مىباشد به اشخاص در