و در روايتى ديگر مىگويد:
" آن فتنه و آشوب، شام را احاطه مىكند و عراق را در برمىگيرد، و جزيره را در هم مىكوبد. " (1) و در روايتى چنين آمده:
" آنگاه فتنه اى پديد آيد كه هر چه سخن از پايان آن رود ادامه يابد، هيچ خانه اى باقى نماند مگر آنكه فتنه داخل آن شود، و هيچ مسلمانى نماند مگر آنكه سيلى آن را بر صورت خود لمس كند تا آنكه مردى از خاندان من ظهور نمايد " (2) براى اين فتنه كه به گفته تمام احاديث، آخرين فتنه قبل از ظهور است، ويژگى هاى گوناگونى بيان شده كه توجه به آنها از اهميت خاصى برخوردار است:
اول: روايات فتنه قبل از ظهور در منابع شيعه و سنى به شكلى مطرح شده كه به آن " تواتر اجمالى " گفته مىشود. يعنى اگر چه الفاظ در اين روايتها با يكديگر متفاوتند اما همه آنها با وجود راويان متعدد، معنى و منظور واحدى را بيان مىكنند بطورى كه با كمى دقت و تأمل، اين اطمينان حاصل مىشود كه محتواى اين احاديث را پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) و اهل بيت وى (عليهم السلام) بيان فرموده‌اند.
دوم: اين فتنه، همه زواياى فرهنگى و اقتصادى مسلمانان را دربرمىگيرد تا جائى كه تمام چيزهاى حرام، حلال شمرده مىشود و در روايت ديگر مردم آن زمان به " صماء، عمياء " يعنى كر و كور توصيف شده‌اند، يعنى سخنى نمىشنوند تا بتوان با گفتگو آنها را از كارى دور كرد، و نمىبينند كه بين اين و آن فرق بگذارند، اين فتنه عمومى وارد هر خانه اى شده و بر شخصيت هر مسلمانى ضربه مىزند، و جامعه مسلمين را همچون كشتى گرفتار شده در طوفان دستخوش امواج شديد