4. ابن شهر آشوب صاحب " المناقب " و " معالم العلماء "، كه اين تفسير را به صورت جزمى و يقينى به امام (عليه السلام) نسبت داده و در موارد متعددى از كتاب " المناقب " از آن نقل نموده است (1) در كتاب معالم العلماء اين تفسير را به روايت حسن بن خالد برقى برادر محمد بن خالد نسبت مى دهد و گويد: از املاء امام (عليه السلام) مى باشد و در 120 مجلد قرار دارد و در ص 29 مرحوم محدث نورى از اين سخن دو مطلب را استفاده كرده است.
يكى آن كه غير از استرآبادى، راوى ديگرى نيز اين كتاب را نقل كرده است و دومى آنكه كتاب خيلى وسيع تر از كتاب موجود مى باشد كه تنها شامل سوره حمد و برخى از سوره بقره تا آيه 282 مى باشد.
5. محقق شيخ على كركى: در اجازه اى كه به قاضى صفى الدين عيسى (قدس سره) داده است با سلسله سند متصل به محمد بن قاسم مفسر جرجانى حديثى را از اين كتاب در مورد محبت وعداوت در راه خدا از آن تفسير نقل مى كند و مستقيم مستند به امام حسن عسكرى (عليه السلام) مى داند و نقل حديث نشانگر اين معنى است كه اين كتاب پيش او، در اعتبار لازم ووثاقت مقبول، بوده است.
6. شهيد ثانى صاحب كتاب " منية المريد " مطالبى را از تفسير امام حسن عسكرى (عليه السلام) نقل كرده است و در اجازه اى كه به شيخ حسين بن عبد الصمد والد شيخ بهائى داده است سلسله سند خود را همانند كركى به محمد بن قاسم مفسر جرجانى مى رساند.
7. مجلسى اول صاحب كتاب " روضة المتقين " گويد: مفسر استرآبادى مورد اعتماد صدوق وشيخ او بوده است او گفتار ابن غضائرى را تضعيف كرده است و در پايان گفتار خود مى افزايد:
" اين تفسير خزينه اى از خزاين الهى است انشاء الله چيزى از آن، از ما تلف نمى گردد و همه را در كتاب " مجمع البحرين " ذكر مى كنيم.
8. مجلسى دوم صاحب بحار الأنوار: گفته است: