بخش اول / ولادت و عصر زندگى امام (ع)...
امام ابو محمد حسن بن على العسكرى (عليه السلام) يازدهمين پيشواى اسلام و سيزدهمين اختر ولادت در سال 232 ه‍. ق در سامراء متولد گرديد، پدر بزرگوارش امام هادى (عليه السلام) و مادر پر فضيلتش بانوى پارسا و پرهيزكار " حديثه " است كه " سوسن " نيز ناميده مى شود.
امام (عليه السلام) چون در سامراء در محله اى به نام " عسكر " [منطقهء نظامى] سكونت داشت به همين جهت به " عسكرى " شهرت يافت و مشهورترين القاب ديگر او: " زكى "، " نقى " و كنيه اش " ابو محمد " مى باشد او 22 ساله بود كه پدرش امام هادى (عليه السلام) رحلت نمود.
روزگار ولادت امام (عليه السلام) او در دوران حيات كوتاه و پربركت خود با شش تن از حاكمان عباسى: متوكل، منتصر، مستعين، معتز، مهتدى ومعتمد، معاصر بوده است كه عصر فعاليت او هم زمان با اين سه تن اخير بوده است.
او در يك عصر وحشت وظلمت، در روزگار حكومت ارعاب و ترور و خفقان قدم به عرصهء حيات نهاد، و امامت او در روزگارى بود كه عصر حكومت عباسيان بود و دوران حكومت بنى العباس يكى از تاريك ترين و پراضطراب‌ترين دورانهاى تاريخ اسلام به شمار مى رود گرچه از روى جبر زمان، عده‌اى از خلفاى عباسى تظاهر به علم و دانش مدارى و ترويج دانش و دانشمندان مى نمودند ولى از نظر حكومت وادارى، اساس كار آنان بر پايهء ظلم و بيدادگرى وخونريزى و هتك حرمت مسلمانان نهاده شده بود، به حدى كه اعمال آنها كاملا با اعمال بنى اميه قابل مقايسه بود چون بزرگترين افتخار و مباهات آنان، در خونريزى و كشتار بىرحمانهء مردم خلاصه مى گرديد:
يكى از مورخين اسلام در اين باره مى گويد: " بنى العباس در اثر كشتارهاى فجيع و بىرحمانه‌اى كه در سوريه، فلسطين و عراق مرتكب شدند بر مركب " خلافت " سوار گشتند، و در عصر حكومت آنان، هميشه قتل و كشتار وخونريزى، ادامه داشت ولى نه با