امام عسكرى (عليه السلام) را زندانى نمود، و حتى به قتل آن گرامى تصميم گرفته بود، اما اجل او را مهلت نداد و خداى متعال او را هلاك ساخت. در خلافت مهتدى گروهى از علويان قيام كردند و برخى از آنان به زندان افتادند و در همان زندان جان سپردند.
" احمد بن محمد " مى گويد: وقتى مهتدى به قتل موالى و غير عرب پرداخته بود به امام عسكرى (عليه السلام) نوشتم: سپاس خداى را كه او را از ما منصرف ساخت، به من خبر رسيده بود كه او شما را تهديد كرده و گفته بود " سوگند به خدا، آل محمد (صلى الله عليه وآله) را از روى زمين برمىاندازم "!!
امام در پاسخ به خط مبارك خود نوشتند: " چقدر كوتاه است عمر او، پنج روز ديگر با ذلت و خوارى، كشته مىشود ". و همانطور شد كه امام فرمودند، (1) و مهتدى نيز با شورش تركان سپاهى، به قتل رسيد و " معتمد " جانشين او شد. (2) 6. معتمد:
معتمد نيز چون ديگر اسلاف خود جز عياشى و ستمگرى كارى نداشت، و در لهو و لعب آن قدر افراط كرد كه به تدريج برادرش " موفق " بر امور سلطنت وى، مسلط شد و تمام امور را به دست گرفت به حدى كه معتمد عملا هيچ كاره و فقط اسما خليفه بود، و پس از درگذشت " موفق " پسرش " معتضد " بر امور عمويش معتمد، استيلا يافت، و سرانجام در 279 هجرى معتمد از بين رفت ومعتضد رسما به جاى او خليفه شد. (3) در حكومت معتمد بود كه امام عسكرى (عليه السلام) به شهادت رسيد، و گروهى از علويان نيز كشته شدند، و برخى از آنان را به فجيع ترين وضعى مى كشتند، و حتى پس از كشتن جسدشان را " مثله " (4) مى كردند. (5) برخى مورخين نوشته اند كه در حكومت معتمد، جنگ و درگيرى بسيار بود تا آنجا