است، چرا كه خداوند متعال مى فرمايند:
" و هر كس فردى را زنده كند و از كفر به سوى ايمان رهنمودش سازد گويا همهء مردم را پيش از آنكه آنان را با شمشيرهاى آهنين بكشد، زنده كرده است "، من أحيى نفسا فكأنما أحيى الناس جميعا ". (1) 6. بذل مال يا اعتبار و آبرو امام (عليه السلام) در تفسير آيه شريفه " أقيموا الصلاة وآتوا الزكاة وماتقدمو لأنفسكم من خير تجدوه عندالله إن الله بما تعلمون بصير ". (2) مقصود از اقامهء نماز تكميل وضو، تكبيرات، قيام، قرائت، ركوع و سجود و رعايت حدود آن مى باشد. مقصود از پرداخت زكات، پرداخت آن به مستحقين و نيازمندان واقعى است و هرگز نمى توان به كافر يا ناصبى داد چون رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمودند: " كسى كه به دشمنان ما تصدق مى كند همانند فردى است كه در حرم خدا دزدى مى نمايد و مقصود از بيش افكندن خير، خرج مال در راه اطاعت خدا است اگر مالى نباشد پس از اعتبار و آبرو در راه برادران دينى تان خرج نماييد تا منفعتى را به سوى آنان جلب نماييد يا ضررهايى را از آنان دفع كنيد تمام اين موارد را در پيشگاه خدا خواهيد يافت پس سيئات شما را مى ريزد و حسنات شما را افزون مى سازد خداوند متعال عالم و آگاه است نه ظاهر چيزى و نه باطن آن بر خداوند پوشيده جهان نيست كه امور بر او ملتبس گردد افعال برخى را به برخى ديگر نسبت دهد و عنايت برخى را به ديگرى انجام دهد پس ثواب و عقاب آن در غير جايگاه خود قرار گيرد در اثر جهل و نادانى به غير مستحقش واقع گردد. (3)