را در قرآن به ائمه تفسير مى كند از اين نظر است كه ائمه، نمونه و مصداق كامل و بارز آن هستند و شايد اطلاق تفسير در اين مورد به عنوان مجاز باشد زيرا اين نوع تفسير تطبيق مفهوم نص، بر بارزترين مصاديق آن است و اين امرى است كه رادع عقلى و نقلى ندارد.
ويژگى ديگر تفاسير اهل بيت (عليه السلام) توجه به نيازهاى ارشادى و هدايتى قرآن مجيد است اين كتاب شريف در راستاى هدايت و ارشاد مردم است استخراج عجائب و غرائب و توجه به ابعاد مبهم و پيچيده و حمل آيات قرآن بر آن معانى و مفاهيم، دور از شأن كتاب هدايتى مى باشد و قرآن مجيد برنامهء هدايت و ارشاد پرهيزكاران مى باشد پس بيش از جنبههاى ادبى، بلاغى، علمى، طبى، جغرافى و فلكى، جنبه ارشادى و هدايتى قرآن مد نظر است و اگر به آن علوم و فنون نيز توجه و عنايتى باشد بايد در مسير هدايت و ارشاد و در راستاى زمينه سازى ارشاد و هدايت گردد و بس. ائمهء اطهار و پيشوايان معصوم (عليه السلام) بيش از هر مسألة به اين بعد از ابعاد قرآن توجه داشته اند به مفهوم بارز * (إن هذا القرآن، يهدى للتى هى اقوم) * اين قرآن به راهى راست و محكم و استوار هدايت كننده و راهنما است. از اينرو پيشوايان معصوم (عليه السلام) به اين مسير و راستا هدايتگر بوده اند و بس.
3. جدال به نيكى در كتاب تفسير منسوب به امام حسن عسكرى (عليه السلام) در مورد جدال در دين آمده است كه گفته شد پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله)، پيشوايان دين از آن نهى كرده اند. امام (عليه السلام) فرمود:
نهى از مجادلهء، مطلق، و در هر مورد نيست بلكه نهى از مجادله در جائى است كه به نحو احسن و نيكو صورت نپذيرد آيا كلام خدا را نشنيده اى جايى كه مى فرمايد:
" ولا تجادلوا أهل الكتاب إلا بالتى هى أحسن " (1) و در جاى ديگر مى فرمايد: " أدع إلى سبيل ربك بالحكمة والموعظة الحسنة، وجادلهم بالتى هى أحسن " (2) پس مجادله