تحمل ندارند. اگر بنا شود كه من گرده نانى كه در اختيار دارم انفاق كنم عائله من كه عهده دار آنها هستم تلف خواهند شد لهذا رسول اكرم مى فرمايد:
كسى كه چند دانه خرما يا چند قرص نان يا چند دينار دارد و قصد انفاق آنها را دارد در درجه اول بر پدر و مادر خود بايد انفاق كند و در درجه دوم خودش و زن و فرزندش و در درجه سوم خويشاوندان و برادران مومنش و در درجه چهارم خيرات و مبرات. اين چهارمى بعد از همه آنهاست رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) وقتى كه شنيد مردى از انصار مرده و كودكان صغيرى از او باقى مانده و او دارائى مختصر خود را در راه خدا داده است فرمود:
اگر قبلا به من اطلاع داده بوديد، نمى گذاشتم او را در قبرستان مسلمين دفن كنند او كودكانى باقى گذارد كه دستشان پيش مردم دراز باشد... " پدرم امام باقر براى من نقل كرد كه رسول خدا فرموده است هميشه در انفاقات خود از عائله خود شروع كنيد به ترتيب نزديكى كه هر كه نزديكتر است مقدمتر است... ".
علاوه بر همه اينها در نص قرآن مجيد از روش و مسلك شما نهى مىكند آنجا كه مى فرمايد: " پارسايان كسانى هستند كه در مقام انفاق و بخشش نه تندروى مىكنند و نه كندروى راه اعتدال و ميانه را پيش مى گيرند ". (1) آيات زيادى از قرآن نهى مى كند از اسراف و تندروى در بذل و بخشش، همان طور كه از بخل و خست نهى مىكند قرآن براى اين كار، حد وسط و ميانه روى را تعيين كرده است نه اينكه انسان هر چه دارد به ديگران بخشد و خودش تهى دست بماند آنگاه دست به دعا بردارد كه خدايا به من روزى بده. خداوند اين چنين دعائى را هرگز مستجاب نمى كند زيرا پيغمبر اكرم فرمود: خداوند دعاى چند دسته را مستجاب نمىكند:
الف - كسى كه از خداوند بدى براى پدر و مادر خود بخواهد.
ب - كسى كه مالش را به قرض داده و از طرف شاهد و گواه و سندى نگرفته باشد و او مال را خورده است حالا اين شخص دست به دعا برداشته از خداوند چاره مىخواهد