1. امام صادق (عليه السلام) و گروهى از متصوفه در حدود اوايل قرن دوم هجرى دسته اى در ميان مسلمانان بوجود آمدند كه خود را زاهد و صوفى مىناميدند. آنان مدعى بودند كه از نعمتهاى دنيا بايد دورى جست، آدم مؤمن نبايد جامهء خوب بپوشد، يا غذاى مطبوع بخورد و يا در مسكن عالى بنشيند.
اينان ديگران را، كه مى ديدند احيانا اين مواهب را مورد استفاده قرار داده اند، سخت تحقير و ملامت مىنمودند. يكى از اين برخوردها، برخورد ميان امام صادق (عليه السلام) و سفيان ثورى بود كه در كتب حديث آمده است.
" سفيان ثورى " كه در مدينه مى زيست، بر امام صادق (عليه السلام) وارد شد و او را ديد كه جامهء سپيد و بسيار لطيف مانند پرده ء نازكى كه ميان سفيده ء تخم مرغ و پوست آن است، و آن دو را از هم جدا مى سازد، پوشيده است. به عنوان اعتراض گفت: اين جامه سزاوار تو نيست. تو نمى بايست خود را به زيورهاى دنيا آلوده سازى. از تو انتظار مى رود كه زهد بورزى و تقوى داشته باشى و خود را از دنيا دور نگه داشته باشى.
امام: " مى خواهم با تو سخنى بگويم. خوب گوش كن كه از براى دنيا و آخرت تو مفيد است. اگر راستى اشتباه كردى و حقيقت نظر اسلام را درباره ء اين موضوع نمى دانى، سخن من براى تو بسيار سودمند خواهد بود، اما اگر منظورت اين است كه در اسلام بدعتى احداث كنى و حقايق را وارونه و منحرف سازى، آن مطلب ديگرى است و اين سخنان به تو سودى نخواهد داشت. ممكن است تو وضع ساده و فقيرانهء رسول خدا (صلى الله عليه وآله) و اصحاب آن حضرت را در آن زمان پيش خود مجسم سازى و فكر كنى آن وضع يك نوع تكليف و وظيفه براى همه مسلمانان تا روز قيامت است كه بايد عين آن وضع را، الگوى زندگى خود قرار دهند و هميشه مسلمانان فقيرانه زندگى كنند. اما من به تو مى گويم كه رسول خدا در زمانى و محيطى زندگى مى كرد كه فقر و تنگدستى بر افراد آن مستولى و غالب بود. عموم مردم از داشتن لوازم اوليه زندگى محروم بودند. وضع خاص زندگى رسول اكرم و صحابه آن حضرت مربوط به شرايط زندگى رسول اكرم و صحابه آن حضرت، مربوط به شرايط زندگى عمومى آن روزگار بود، ولى اگر در عصرى وسايل زندگى فراهم شد و شرايط بهره بردارى از موهبتهاى الهى موجود گشت، سزاوارترين