بخش ششم / رهنمودها و ارشادات تربيتى...
سخنان و راهنمائيها و روشنگرى‌هاى پيشوايان معصوم (عليه السلام) از نورانيت خاص و از اشراقات قلبى ويژه اى، برخوردار مى باشند به آن نشان كه اين ارشادات از مبدأ غيبى و از سرچشمه عرفان الهى، نشأت گرفته است از آنرو بر دل شنونده مى نشيند و بر زواياى قلب او روشنائى مى بخشد و او را غرق در تفكر و تأمل و تأثر مىسازد.
در اين جا لازم به روشنگرى است كه جملات و سخنان و برگزيده‌هاى گوناگونى به پيشوايان عظيم الشأن وعاليقدر ما نسبت داده شده است. آيا همگى حقيقت داشته و از واقعيت برخوردار هستند؟ و در صورت منفى بودن كليت قضيه، آيا در تشخيص و تعيين انتساب آنان به پيشوايان معصوم (عليه السلام) معيار و ميزانى به ما رسيده است كه مى تواند ارزش و اعتبار آنها را بيان و مشخص سازد؟
آرى! در پاسخ مى گوييم اين سوال مثبت است دو ملاك و معيارى در شناخت احاديث وجود دارد و آن دو معيار يك حجت ظاهرى و علنى است كه همان قرآن مجيد مى باشد يعنى هر سخنى كه با آن مطابقت نداشته باشد كلام حق است و هر كلامى كه مخالف آن باشد طبق فرموده ى خود پيشوايان گرامى (عليه السلام)، آن سخنان از پيشوايان نيست و مى توان بر ديوار زد و دور انداخت و از ميان برد.
دوم معيار باطنى و حجت نهانى، و آن عقل و خرد و انديشه سالم بشرى است هر سخنى كه با معيار عقل سليم مطابقت ندارد انتساب آن به پيشواى دينى معصوم (عليه السلام) نمىتواند قطعى باشد امام صادق (عليه السلام) در يك از سخنان خود مى فرمايد:
" سخنان ما از يك حقيقت برتر و از نورانيت ويژه اى بهره ورند پس هر آن سخنى كه يا گفته اى كه حقيقت و نورانيت و ارشاد نداشته باشد آن سخن، سخن شيطان مى باشد. ما نمى گوئيم گفته فلانى و فلانى چيست؟ بلكه مى گوييم خدا و رسول او چه گفته اند. گفتار