ويژگيهاى روحى او داراى اخلاص و صدق سرشار از صفا، بلكه سرچشمه و منبع خلوص و صفا بود. او ثمره ء دودمان رسالت و جوينده راستگوى حقيقت ها ناميده نمى گشت و از چشمهء جوشان علم و دانش خود، همگان را بهره ور مى ساخت...
معرفى و توصيف او را به يكى از شاگردان او وامى گذاريم. او كه خود يكى از پيشوايان فقهى اهل سنت است او درباره امام لب به توصيف مى گشايد و مى گويد:
" من در مدينه با جعفر بن محمد رفت و آمد داشتم او هميشه تبسم بر چهره داشت.
هنگامى كه نام پيامبر اسلام پيش او آورده مى شد از كثرت علاقه و احترام رنگش دگرگون مى گشت. مدتها با او رفت و آمد داشتم او را جز در يكى از سه حالت مشاهده نكردم: يا در حالت نمازگزارى بود يا روزه دار بود، يا به قرآئت قرآن مجيد اشتغال داشت.
وقتى سخن از رسول خدا (عليه السلام) مى گفت با حالت طهارت و وضوء بود. او هرگز در مسائل بىفائده، سخن نمىراند، او از عبادتگران زاهد بود كه در دل خوف و خشيت الهى را دارند ".
وى مى افزايد: " او با داشتن ورع و تقوى و خود نگهدارى از حرام هرگز محروم از طيبات و حلال‌هاى الهى نبود سعى و كوشش داشت كه خود را از حلال مستغنى سازد از اينرو لباس تميز و تازه مى پوشيد. (داستان او با سفيان ثورى مشهور است كه در بخش امام و گروه‌هاى اين كتاب آمده است.) او در راه خداوند از سرزنش ملامت كنندگان هراسى نداشت و در زندگى خصوصى و عمومى وى، جز خدا كسى دخالت و تأثيرگذارى نبود... ".
صبر و استقامت او در برابر مصائب و شدائد صبور و پر استقامت بود، هرگز لب به شكوه و ناله نمى گشود. روزى فرزند كوچكش در برابر چشمان نظاره گر او از دنيا رفت متأثر گرديد در همان حال نعمت الهى را به ياد آورد او را به طرف بانوان برد و تأكيد فراوان نمود هرگز ناله سر ندهند.