فرزانهء فريد را نشان دهيم تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد. توفيق نهايى فقط از اوست.
ولادت با سعادت همزمان با ولادت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) هفدهم ماه ربيع الاول به سال هشتاد و سه هجرى (آغاز قرن هشتم ميلادى) در دودمان رسالت و نبوت، نوزادى از سلاله ى پاك رسالت و از صلب امام باقر (عليه السلام) پيشواى پنجم شيعيان جهان، قدم به عرصهء حيات گذاشت و جهانى از صفا و نورانيت و علم و دانش را به دوستداران خود به ارمغان آورد و منشأ تحولات و دگرگونيهايى در جهان اسلام و فضيلت و دنياى معنويت و انسانيت گرديد.
او 15 سال تحت تربيت نياى بزرگش امام سجاد (عليه السلام) زينت سالكان راه حقيقت و معرفت، به سر برد و 19 سال پس از آن تحت توجهات پدر عاليقدرش امام باقر (عليه السلام) قرار گرفت و در محيط مدينه، خاندان وحى و قرآن رشد و نما و كسب فضيلت و معرفت آغاز نمود و اين دوران ارزنده، بهترين و عاليترين فرصت و موقعيت به شمار مى آمد و به اين كودك جوياگر امكان مى داد كه در چنين مدرسهء عالى و مكتب رحمانى، گام سپارد و علم و دانش و فضيلت و معرفت الهى كسب نمايد....
مادرش " ام فروه " دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر، از شيفتگان مقام ولايت و عصمت و يكى از بانوان با فضليت و قدس و تقوى بود كه بعدها پسرش، كه هرگز اغراق و تعصب در كلام او وجود نداشت، در وصف آن بانوى پر فضيلت مى گويد:
" او از بانوان پرهيزكار و باتقوا و با ايمان و نيكوكار بود و خداوند به نيكوكاران پاداش شايسته عنايت خواهد كرد ". (1) جلالت قدر و منزلت و اعتبار آن بانو در حدى بوده است كه گاهى امام را با مادرش تعريف و توصيف مىنمودند و از امام به عنوان " ابن المكرمة " (فرزند بانوى بزرگوار) تعبير مى آوردند. (2) محيط تربيت او از آغاز طفوليت شاهد و نظاره‌ گر رفت و آمد و تردد دانش جويان و فضيلت پژوهان