يا مسائل نماز را از روى تقليد صحيح بداند. يا آن كه عمل به احتياط كند در صورتى كه موارد احتياط را كاملا بداند.
(مسأله 1545) اجير بايد موقع نيت، ميت را معين نمايد و لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر نيت كند از طرف كسى نماز مىخوانم كه براى او اجير شده‌ام كافيست.
(مسأله 1546) اجير بايد عمل را به قصد آنچه در ذمه ميت است بجا آورد و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند كافى نيست.
(مسأله 1547) بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند عمل را انجام مىدهد.
(مسأله 1548) كسى را كه براى نمازهاى ميت اجير كرده‌اند، اگر بفهمند كه عمل را بجا نياورده يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرند.
(مسأله 1549) هر گاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، و شخص ثقه باشد و بگويد انجام داده‌ام كافى است. و اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، بنابر صحت آن بگذارد.
(مسأله 1550) كسى كه عذرى دارد و مثلا با تيمم يا نشسته نماز مىخواند نمىشود براى نمازهاى ميت اجير كرد، اگر چه نماز ميت هم همان طور قضا شده باشد.
(مسأله 1551) مرد براى زن و زن براى مرد مىتواند اجير شود و در بلند خواندن و آهسته خواندن نماز بايد اجير به تكليف خود عمل نمايد.
(مسأله 1552) در قضاى نمازهاى ميت ترتيب واجب نيست مگر در نمازهائى كه اداء آنها ترتيب دارد مثل نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشا از يك روز چنان كه سابقا گذشت.
(مسأله 1553) اگر با اجير شرط كنند كه عمل را بطور مخصوصى انجام دهد