شود كرمهاى اسكاريس واكسيور دفع مىشود.
شورباى كلم در عفونتهاى ريوى وبرنشها مفيد بوده و اگر مخلوط با عسل داغ داغ خورده شود خلط آور بوده تحريكات ريوى را آرام مىكند.
در 1881 دكتر بلان فرانسوى متوجه اثرات درمانى بيشتر كلم شده آن را بعنوان التيام دهنده زخم ها به كار مىبرد.
در قديم رومى ها كلم را بعنوان ملين كننده خون و به شكل ضماد به كار مىبردند و زخم ها را بوسيله آن پانسمان مىنمودند و حتى در طاعون از آن استفاده مىكردند.
كلم ترشحات چركى ونسجى زخمها را زياد كرده سبب بهبود آنها مىگردد ولذا در قانقرايا (گانگرن) - كورك - كفكيرك پانارى (التهاب انگشت) - بادسرخ - فلبيت - آبله - مخملك سرخك - سودا زخمهاى سفليسى - آماسهاى سلى و غيره مؤثر است.
برگ كلم را بريده بر آبسه يا محل مضروب يا سوخته يا اگزما يا گانگرن يا محل دردناك نقرس يا زير شكم زنانى كه درد زهدان دارند يا درد عصبى يا رماتيسمى گذارده هر وقت حرارت موضع زياد شد آن را عوض مينمايند يا 5 - 4 برگ را با آب نيم گرم پخته آن را بين دو پارچه گذارده همين كه خشك شد بر سينه يا معده اسمى ها يا برنشيتى مىگذارند.
بستن كلم بر ساقها يا بازوهاى تبدار وسرخكى نيكوست و اگر بر چشم درد به بندند يا در زخم معده و اثنى عشر روى معده بگذارند يا تنقيه ملايم نمايند مناسب است.
موهاى كچل را بر طرف كرده روزى دو مرتبه با برگ كلم پانسمان نمايند يا روى پيشانى.