به نيازمندان هم سبب آسايش در دو جهان است.
روى همين اصل است كه مى بينيم در قرآن مجيد، در مورد نقش ايمان و پرهيزگارى مى فرمايد:
(ولو أن اهل القرى آمنوا واتقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء والارض و لكن كذبوا فاخذناهم بما كانوا يكسبون). (1) يعنى: (اگر مردم روى زمين ايمان داشتند و تقوا پيشه مى كردند، درهاى رحمتمان را از هر سو به سويشان باز مى كرديم، ولى آنان حق را تكذيب كردند، ما نيز به كيفر اعمال زشت شان گرفتيم).
در مورد سرپيچى از فرمان الهى و ستم گرى مى فرمايد: (وماكنا مهلكى القرى الا واهلها ظالمون). (2) يعنى: (ما هيچ منطقه اى را نابود نمى كنيم مگر آنكه مردم آن منطقه، ستمگر و متجاوز باشند).
در روايات، در مورد صله رحم آمده است: (صلة الرحم تعمر الديار وتزيد في الاعمار وتهون الحساب وتقى ميتة السوء). (3) يعنى: (صله رحم، كشور را آباد و عمرها را زياد و حساب قيامت را آسان مى كند و مرگ بد و نابهنگام را دور مى نمايد).
و در مورد دعا مى فرمايد: (الدعا يرد القضاء بعد ما ابرم ابراما فاكثر من الدعاء فانه مفتاح كل رحمة ونجاح كل حاجة ولا ينال ما عند الله الا بالدعاء وليس باب يكثر قرعه الا يوشك ان يفتح لصاحبه). (4) يعنى: (دعا قضاء و قدر را بعد از محكم شدن، دفع مى كند. پس زياد دعا كن كه آن كليد هر رحمت و وسيله بر آوردن هر حاجت است و آنچه پيش خداست، جز