صعودى (جاى بلند پر مشتقى) است بسيار سخت خود را در آن به زحمت نيفكنيد).
بدان كه (سر قدر) مبتنى بر سه مقدمه است كه تا اين مقدمات معلوم نشود معناى سر قدر، واضح و هويدا نمى گردد.
مقدمه اول خداى تعالى سبب وجود تمام موجودات عوالم علوى و سفلى است. هيچ موجودى نيست مگر آنكه خداى تعالى موجد، مدبر، مريد تحقق او و عالم به اوست. مشخص است كه مراد ما از اين اوصاف مذكوره (ايجاد و تدبير و اراده و علم) آن اوصافى است كه متصف شدن حق تعالى به آنها جايز مى باشد نه آن اوصافى كه متكلمين در باره حق قائلند. و بر اين اوصاف مذكوره مى توان اقامه دليل و برهان نمود.
اگر اين عالم مركب از خيرات و شرور نبود و از اهل آن صلاح و فساد پديد نمى آمد، هر آينه نظام عالم تكميل نمى شد، زيرا اگر تمام وقايع و حوادثى كه جارى در عالم است، خير محض و صلاح صرف مى بود و شرورى در آن يافت نمى شد در اين صورت ديگر اين عالم، اين عالم نبوده بلكه عالم ديگرى مى بود و بايد عالم مركب بر اين منوال و نظام مى بود چون در او هم صلاح و هم فساد هر دو وجود دارد.
مقدمه دوم همانا قدماى از حكما گفته اند: (ثواب) عبارت از حصول لذت براى نفس به اندازه آنچه كه تحصيل كمال نموده است. و (عقاب) حصول الم است براى