وقتى كه باز مى كند، مى بينند مار بزرگى در ميان آن بود، حضرت فرمود: مقدر بود كه اين مار، پير مرد را بزند ولى صبح صدقه داد و اين بلا را دفع كرد. (شايد اين پيشگويى، به خاطر نشان دادن نمونه عينى تأثير صدقه به اصحاب بوده است).
توجيه وتبيين قضاء و قدر حتمى و غير حتمى بعد از آنكه دانستيم طبق منطق قرآن و روايات، دو جور سرنوشت و قضاء و قدر، در كار است، حتمى و غير حتمى، اين پرسش مطرح مى شود كه معناى قضاء و قدر حتمى و غير حتمى چيست؟ اگر حادثه خاصى را در نظر بگيريم، يا علم ازلى حق و اراده او به آن حادثه تعلق گرفته است يا نگرفته است؟ اگر تعلق نگرفته است، پس قضاء و قدر در كار نيست. اگر تعلق گرفته است، حتما بايد واقع شود و الا لازم مى آيد علم حق با واقع مطابقت نكند و تخلف مراد از اراده حق گردد كه مستلزم نقصان و ناتمامى ذات حق است.
به بيان جامع تر، در واقع (قضاء و قدر) عبارت است از: انبعاث و سرچشمه گرفتن همه عمل و اسباب از اراده و مشيت و علم حق كه علة العلل است. و به اصطلاح: (قضاء) عبارت است از علم به نظام احسن كه منشأ و پديد آورنده آن نظام است.
والكل من نظامه الكيانى * ينشأ من نظامه الربانى و از طرفى - چنان كه مى دانيم - قانون عليت عمومى، ضرورت وحتميت را ايجاب مى كند، لازمه قانون عليت اين است كه وقوع حادثه اى در شرايط مخصوص مكانى و زمانى خودش، قطعى و حتمى و غير قابل تخلف بوده باشد.
همان طور كه واقع نشدن او در غير آن شرايط نيز حتمى و تخلف ناپذير است، و چون