در روايات آمده است كه سن مبارك حضرت فاطمه معصومه (عليها السلام) كمتر از بيست سال بوده است و شايد علت اينكه ايرانيها آن حضرت را " فاطمه معصومه " و يا " معصومه قم " مىنامند بخاطر كمى سن و پاكى آن بزرگوار از گناه باشد، زيرا معصوم در فارسى به معناى بى گناه است و از همين رو به طفل خردسال نيز معصوم مىگويند.
از روايت بعدى كه از امام رضا (عليه السلام) نقل شده، ظاهر مىشود كه امامان (عليهم السلام)، از به دو تأسيس شهر قم، مردم اين شهر را از ياران حضرت مهدى (عليه السلام) بشمار آورده‌اند و دوستى و محبت مردم اين شهر نسبت به آن حضرت، قبل از ولادت او معروف بوده است، از صفوان بن يحيى نقل شده كه گفت:
" روزى خدمت امام رضا (عليه السلام) بودم، سخن از اهل قم و علاقه آنان نسبت به حضرت مهدى (عليه السلام) به ميان آمد، حضرت براى آنان طلب آمرزش كرد و فرمود: خداوند از آنان خشنود باشد، آنگاه فرمود: بهشت، داراى هشت در است كه يكى از آنها مخصوص اهل قم است، آنان (اهل قم) بهترين پيروان ما از ميان شيعيان جهانند، خداوند ولايت ما را در سرشت آنان قرار داده است " (1) قابل توجه است كه محبت اهل قم نسبت به حضرت مهدى (عليه السلام) همچنان پرشور و زنده تا زمان ما باقى مانده است، اين حقيقت را در ايمان، عملكرد و ظاهر زندگى قمى‌ها حتى در نامگذارى فرزندان، مساجد و مؤسسات خود بنام آن حضرت، بگونه‌اى كه شايد كمتر خانه اى از اين نام خالى باشد، مىتوان مشاهده نمود.
صاحب بحار الانوار دو روايت از امام صادق (عليه السلام) نقل كرده كه نشانگر آينده شهر قم و نقش آن پيش از ظهور حضرت مهدى (عليه السلام) است.
روايت اول مىگويد:
" خداوند بوسيله شهر كوفه بر ساير شهرها، حجت و برهان اقامه كند و به وسيله مؤمنان آن شهر بر