عرض كردند:
" ما اهل رى هستيم كه خدمت رسيده‌ايم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمى ما، عرض كردند ما اهل رى هستيم، حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمى ما، مجددا عرض كردند: ما اهالى رى هستيم، امام نيز كلام خود را تكرار كرد، آنان گفته خود را چند بار يادآور شدند و امام نيز همچون بار اول پاسخ داده و چنين فرمود: خداوند داراى حرمى است كه مكه مكرمه است و پيامبر داراى حرمى كه مدينه منوره است و امير المؤمنين (عليه السلام) داراى حرمى يعنى كوفه است و ما اهل بيت نيز داراى حرمى هستيم كه شهر قم است، به زودى بانوئى از سلاله من بنام فاطمه در اين شهر دفن خواهد شد، هر كس آن بزرگوار را در قم زيارت كند اهل بهشت است " راوى مىگويد: " اين سخن را امام صادق (عليه السلام) زمانى فرمود كه هنوز حضرت كاظم (عليه السلام) متولد نشده بود. " معنى سخن حضرت آن است كه قم تا زمان حضرت مهدى (عليه السلام)، حرم امامان (عليهم السلام) اهل بيت و مركز ولايت و يارى آن بزرگواران است و اهل رى و غير آن نيز اهل قم محسوب مىشوند، زيرا آنان نيز پيرو خط و مشى اهل قم نسبت به اهل بيت‌اند، از اين رو بعيد نيست كه مراد از اهل قم كه در روايات آمده و اينكه آنان ياوران حضرت مهدى‌اند، همه ايرانيانى باشند كه در ولايت و دوستى و جنگ و جهاد پيرو امامان (عليهم السلام) هستند، حتى شايد اين تعبير مسلمانان غير ايرانى را نيز دربرگيرد.
و معناى كلام راوى كه گفت: " حضرت اين كلام را زمانى فرمود كه هنوز امام كاظم متولد نشده بود " اين است كه امام صادق از ولادت نوه خود فاطمه معصومه دختر موسى بن جعفر (عليه السلام) پيش از ولادت پدر حضرت معصومه يعنى قبل از سال 128 هجرى قمرى خبر داده و بيان نموده كه آن بانوى بزرگوار در قم دفن خواهد شد، اين ماجرا هفتاد سال بعد از سخن حضرت تحقق پيدا كرده است.
محدثان بزرگ قم نقل كرده‌اند مأمون، امام رضا (عليه السلام) را در سال 200 هجرى از مدينه خارج و به طرف مرو فرستاد، در سال 201 هجرى خواهر گرامى او،