روايت بعدى حاكى از آن است كه عليرغم فرو رفتن لشكر سفيانى در حجاز و شكست او در عراق، باز هم طرفدارانى براى او در عراق باقى مىماند، از امام زين العابدين (عليه السلام) نقل شده كه فرمود: " سپس (مهدى) حركت نمايد تا به قادسيه رسد در اين حال مردم در كوفه اجتماع و با سفيانى بيعت كرده‌اند " (1) و از امام صادق (عليه السلام) روايت شده كه فرمود:
"... سپس متوجه كوفه شود و در آنجا فرود آيد و خون هفتاد قبيله از قبايل عرب را مباح شمارد " (2) يعنى خون افرادى از اين قبايل را كه به شورشيان و دشمنان حضرت پيوسته‌اند هدر بشمارد.
ابن ابى يعفور از امام صادق (عليه السلام) نقل كرد كه حضرت فرمود: " او اولين قائم از ما اهل بيت است كه قيام كند و با شما سخنى گويد كه تحمل نكنيد و در " رميله دسكره " بر او خروج كنيد و با او بجنگيد، او نيز با شما بستيزد و همه شما را به قتل رساند و اين گروه آخرين گروه شورشى، عليه او خواهد بود " (3) از امام باقر (عليه السلام) چنين نقل شده است: " وقتى صاحب اين امر به بعضى از احكام حكم كند و از برخى سنت ها سخن براند، بناگاه جماعتى شورشى از مسجد بيرون آيند و آهنگ خروج كنند. حضرت دستور تعقيب آنها را صادر كند، ياران حركت كرده و شورشيان را در محله تمارين (خرمافروشان) كوفه به اسارت خويش درآورند، آنگاه به فرمان حضرت آنان را به قتل رسانند و اين آخرين گروهى است كه بر قائم آل محمد (صلى الله عليه وآله) خروج نمايد " (4) از كنار هم قرار دادن اين دو روايت به اين نتيجه مىرسيم كه شورشيان " رميله