يعنى: (محو و اثبات مى كند هر آنچه را كه بخواهد (و حكمت او طلب كند) و در نزد اوست ام الكتاب (لوح محفوظ).
على هذا، شيعه با اعتقاد به اصل (بداء) كه همان دگرگون شدن چيزى است كه على الظاهر دائمى مى نمايد ولى دگرگونى اعمال و رفتار آدمى، خلاف آن را ايجاب مى كند، نه تنها روح اميد و تحرك را در جامعه زنده نگه مى دارد، بلكه با اين اعتقاد كه ملازم با عموم و شمول قدرت الهى است، هر گونه ضعف و ناتوانى و عجز را كه از صفات سلبيه است از ساحت قدس الهى، دور مى دارد.
(شيعه) معتقد است كه دعا، صدقه، صله رحم، توبه، احسان و اعمالى نظير اينها ممكن است موجب شوند آنچه را كه در پس پرده قرار دارد و با ظواهر امورى كه در جريان است، مخالف مى باشد، آشكار نمايند، مثل (قوم يونس) كه به ظاهر محكوم به هلاكت بودند، در اثر توبه، بلا از آنها دور گرديد و مشمول رحمت الهى قرار گرفتند. (1) و يا اسماعيل فرزند امام صادق - عليه السلام - كه در معرض كشته شدن قرار داشت، ولى با دعاى حضرتش از شر دشمنان محفوظ ماند. (2) و يا مارى كه مأمور بود مرد يهودى را كه به رسول خدا توهين كرده بود بكشد، اما به خاطر صدقه دادنش، مأموريت خود را انجام نداد. (3) و نظاير اينها.
(بداء) به اين معنا نه تنها مخالف با عقل و شرع نيست بلكه آيات و روايات زيادى آن را تأييد مى كند تا جايى كه امام هفتم - عليه السلام - مى فرمايد: (خداوند هيچ پيامبرى را نفرستاد مگر آنكه حرمت خمر و اصل بداء را جزء برنامه ها و اعتقادش قرار داد. (4)