حال به رواياتى مىپردازيم كه از نقش يهود در عصر ظهور سخن مىگويند:
برخى از روايات عصر ظهور، مربوط به گرد آمدن يهوديان در فلسطين قبل از جنگى ست كه نابودى آنها را در پى دارد كه تفسيرى بر اين آيه شريفه است: "... به بنى اسرائيل گفتيم در زمين ساكن شويد و زمانى كه وعده آخرت فرا رسد شما را با همديگر مىآوريم " (1) چنان كه در تفسير نور الثقلين آمده يعنى شما را از هر ناحيه اى گردهم مىآوريم.
حديث ديگر درباره اجتماع و كارزار يهوديان در عكا است، از پيامبر (صلى الله عليه وآله) روايت شده كه فرمود:
" آيا شنيده‌ايد نام شهرى را كه بخشى از آن درون درياست؟ عرض كردند: آرى، فرمود: قيامت به پا نمىشود مگر آنكه هفتاد هزار تن از فرزندان اسحاق به اين شهر يورش برند. " (2) و از امير مؤمنان (عليه السلام) روايت شده است كه فرمود:
" در مصر منبرى را بنا نموده و دمشق را قطعا تخريب خواهم كرد و يهوديان را از شهرهاى عربى بيرون مىرانم و با عصايم عرب ها را به پيش مىبرم، راوى اين حديث (عبايه اسدى) مىگويد: پرسيدم اى امير مؤمنان، شما بگونه‌اى خبر مىدهيد كه به يقين پس از مردن زنده خواهيد شد؟ فرمود: هيهات اى عبايه كه متوجه نشدى! مردى از تبار من يعنى مهدى (عليه السلام) اين امر را بر عهده دارد. " (3) روايت اين نكته را مىفهماند كه يهوديان بر بسيارى از شهرهاى عرب تسلط و يا در آن حضور مؤثر خواهند داشت. ما پيرامون نبرد حضرت مهدى (عليه السلام) با سفيانى و يهوديان، در بيان حوادث سرزمين شام، و حوادث حركت ظهور، سخن خواهيم گفت.