خصوصى و عمومى دارد، اما قحطى خاص در شهر كوفه خواهد بود كه خداوند سبحان آن را ويژه دشمنان آل پيامبر (صلى الله عليه وآله) قرار داده و بدينوسيله آنان را هلاك گرداند و اما آنچه جنبه عمومى دارد، قحطى و وحشتى است كه در شام پيش آيد كه مانند آن را هرگز به ياد نداشته‌اند، زمان قحطى پيش از قيام قائم و فرا رسيدن وحشت و ترس بعد از قيام او خواهد بود " (1) البته اختصاص قحطى به دشمنان أهل بيت (عليه السلام) دليلى ندارد، مگر اينكه ماجرا به صورت بحرانى اقتصادى درآيد كه حكومت ستمگران در عراق گرفتار آن شده و از آن سخت در رنج باشند.
وحشت و ترسى كه بعد از ظهور حضرت، سرزمين شام را فرا مىگيرد، منافاتى با وجود آن قبل از ظهور آن حضرت ندارد، روايت بعدى به روشنى بيان مىكند كه اين اضطراب و وحشت پيش از ظهور حضرت، در عراق شديد خواهد بود. از امام باقر (عليه السلام) روايت شده كه فرمود:
" پيش از قيام قائم، مردم در اثر گناهانشان در رنج و عذاب خواهند بود و اين رنج بوسيله آتشى كه از آسمان بر آنها آشكار شود، و نشانه سرخ فامى كه آسمان را بپوشاند و فرو رفتن زمين در بغداد و بصره و خون‌هايى كه در آنجا ريخته شود و خانه‌هايى كه خراب گردد و هلاكتى كه در اهالى آن سامان بوجود آيد و اضطرابى فراگير كه موجب سلب آرامش مردم عراق گردد، جلوه گر خواهد شد " (2) البته لازم نيست اين نشانه ها، آنگونه كه در روايت آمده، زنجيره‌اى و سلسله‌وار محقق شود، بلكه اضطراب و وحشت و فرو رفتن زمين، پيش از بلاهاى آسمانى خواهد بود و ظاهرا منظور از آتش آسمان و سرخى آن، نشانه اى خاص و الهى باشد نه چيزى شبيه آتش انفجارها.