هدف امام (عليه السلام) توجه دادن مردم به فساد يك بعدى بودن شناخت و معرفت مى باشد كه بنى اميه و ديگر سردمداران كفر و ستم هميشه خواسته اند ملت را در همان حال نگه دارند فقط دم از ايمان و اسلام بزنند بى آنكه حدو وثغور و شرائط و مقتضيات و جنبه‌هاى مثبت و منفى قضيه را بشناسانند يا معايب و نواقص و نكات قوت و مثبت مكاتب ديگر را هم نشان دهند كه انسان با آگاهى و شعور كامل، به اعتقادات خود دل ببندد.
اين كلام معجزه آسا از پيشواى راستين امت اسلام وسعت نظر وافق ديد وسيع آن بزرگوار را در برخورد با مسائل معرفت و شناخت، به خوبى نشان مى دهد و يكى از راههاى شناخت را كه توجه كامل به اضداد آن مىباشد راهنمون مىگردد و به ما مىآموزد ايمان واقعى جز با دورى از تعصب وجهل آن هم با آگاهى و إحاطه وسيع بر تمام جوانب و ابعاد قضيه امكان ندارد و در راه تحصيل آن بايد به اضداد و مصاديق مختلف و متضاد آن نيز توجه داشت ايمان نافذ و با بصيرت در صورتى به دست مى آيد كه با اطلاع كامل، صورت گيرد، چون فرد مؤمن يك بعدى و بى مطالعه و بدون بررسى با كوچك ترين برخورد، دست از ايمان سطحى و قشرى خود برمىدارد.
ولى ايمان و اعتقادى كه از روى علم و آگاهى و بينش و آزمايش كامل به دست آمده باشد هرگز در برخورد با انديشهء متضاد و ناملايمات از ميان نمى رود و مؤمن آگاه از معايب و نواقض و ريشه‌هاى ديگر مكاتب فكرى و اعتقادى هرگز به آسانى دست از ايمان راسخ و اعتقاد سالم خود، بر نمى دارد.
از اينرو در قرآن مجيد هم بيش از هر موضوع ديگر، به تدبر وتفقه وتعقل و تفكر دعوت شده است ناگفته پيداست كه اعتقادات بدون پشتوانه علم و آگاهى سخت لرزان و مضطرب و منحرف مى باشد و قرآن مجيد سخت ما را به علم فرا مى خواند به حدى كه در آيات نورانى آن بيش از هفتصد و پنجاه آيه در مورد علم و دانش وجود دارد (1) و امام = + * * * + =