آن روز آنان كه اعمالشان سنگين است، رستگار هستند و آنان كه اعمالشان سبك باشد، نفس خود را در زبان افكنده و در دوزخ مخلد خواهند بود ". (1) 11. جاحظ - عمر بن بحر (م 255 ه‍): او از ادبا و فضلاى نامى عرب به شمار مى رود و در فصاحت و بلاغت بر همهء فصحاء وبلغاى عرب برترى داشته است و آوازه‌اش در تمامى اقطار عالم منتشر بود. مقام و منزلت امام سجاد (عليه السلام) در مجتمع عربى بدان پايه بوده است كه مردى مانند " جاحظ " با همهء سابقه اى كه در " عثمانى بودن " داشت دربارهء محبوبيت آن امام همام (عليه السلام) چنين گفته است:
" لم أر الخارجى في أمره، الا كالشيعى ولا العامى الا كالخاصى ". (2) " دربارهء على بن حسين (عليه السلام)، خوارج مانند شيعيان و عوام مانند خواص داورى مى كنند ".
12. خطيب دمشق (م 739 ه‍): مؤلف چند كتاب از آن ميان " أخبار الدول " روايتى دربارهء امام سجاد (عليه السلام) نقل كرده است كه دلالت بر حد اعلاى زهد و عبادت و معرفت وى دارد طبق همان روايت او: فرزندى از امام (عليه السلام) در چاه افتاد، مردم مدينه هراسان شدند و كوشيدند تا او را از چاه بيرون آورند. آن حضرت در تمام مدت، غرق در نماز بود و از جاى خود تكان نمى خورد مردم داستان را به وى گفتند فرمود: " من چيزى نفهميدم چون در حال مناجات با خداى خود بودم ". (3) باز روايت كرده است كه آن حضرت صدقه را در پنهانى مى داد و مى گفت:
" إن صدقة السر تطفى غضب الرب ": " صدقهء پنهانى، خشم خدا را فرو مى نشاند ". (4) 13. محمد بن سعد كاتب واقدى (م 206 ه‍): صاحب تأليفات كثيره، از جملهء