41. حق مشاوره:
و حق آن كس كه تو از او مشورت خواهى اينست كه در آنچه موافق تو نگويد وى را متهم نسازى. و اگر موافق تو گويد خداى - عزوجل - را بر آن سپاس گوئى.
42. حق نصيحت خواه:
و حق آن كس كه از تو نصيحت مى طلبد اين است كه او را اندرز دهى. و راه مدارا و مهربانى كردن به او را پيش گيرى.
43. حق نصيحت گو:
و حق آن كس كه تو را نصيحت كند اينست كه برابر او نرم خو باشى. و به بد و نيك گوش فرا دهى. اگر درست نصيحت كند، خداى - عزوجل - را بدان سپاس گويى و اگر موافق تو نگويد به او رحمت آرى. و او را متهم نكنى. و بدانى كه او خطا كرده است و اين خطا را بر او ايراد نگيرى. مگر آنكه مستحق تهمت بوده باشد كه در اين صورت به كار او اندك اعتنائى مكن. تمام حول و قوت از سوى خداست.
44. حق بزرگ:
و حق بزرگتر از تو اينست كه او را به خاطر سالمندى وى بزرگ دارى. و چون در مسلمانى از تو پيشين است او را حرمت نهى. و در مخاصمت با او مقابلت نكنى. و در راه بر او پيشى نگيرى. و از او پيش نيفتى و با او جهالت نورزى، و اگر او بر تو جهالت كند، به خاطر اسلام و حرمت آن، آن را تحمل كنى و او را اكرام نمائى.
45. حق كوچك:
و حق كوچك، رحمت بر او در آموختن او، و گذشت از وى، و پرده پوشى و مدارا نمودن با او و كمك به اوست.
46. حق خواهنده:
و حق خواهنده وسائل دادن به دو به مقدار نياز است.
47. حق مسؤول:
حق كسى كه چيزى از او خواسته شده اين است كه اگر داد، از او با سپاس و قدردانى از