تقوا معروف است و صوفيان نيز او را پروردهء نبوت و خو گرفتهء فتوت و كعبهء علم و عمل و خلاصهء ورع و حلم مى دانند. (1) زهد و تقوا و شكوه و عظمت امام سجاد (عليه السلام)، چنان چشم او را خيره كرده بود كه بى اختيار به پاى او بوسه مى زد.
دربارهء كثرت زهد و توجه هميشگى او به خدا روايت كرده اند كه در خانهء كعبه به امام سجاد (عليه السلام) برخورد و ديد كه امام به صورت ناشناسى كه نقابى بر چهره اش كشيده بود، اشعار زير را با سوز و گداز زمزمه كرده و به شدت ناله مى نمايد.
1. ألا يا أيها المأمول في كل حاجة * شكوت إليك الضر، فارحم شكايتى 2. ألا يا رجائى أنت كاشف كربتي * فهب لي ذنوبى كلها وأقض حاجتى 3. وان إليك القصد في كل مطلب * وأنت غياث الطالبين وغايتي 4. أتيت بأفعال قباح ردية * فما في الورى خلق، جنى كجنايتي 5. فزادى قليل، لا أراه مبلغي * أللزاد أبكي، أم لبعد مسافتى؟
6. أتجمعني والظالمين موافقا * فأين طوافى، ثم أين زيارتي؟
7. أتحرقني بالنار، يا غاية المنى * فأين رجائى ثم أين مخافتى؟
8. فيا سيدي فأمنن على بتوبة * فأنك رب " عالم " بمقالتي 1. اى آن كه در هر نيازى دست اميد به سوى تو دراز مى شود. بيچارگى خود را به تو باز مى گويم، مرا مورد عفو و بخشش خود قرار بده.
2. اى اميد من! كه اندوه و سختى را از من دور مى كنى، همهء گناهان مرا ببخش و حاجت مرا برآور.
3. در هر حاجتى به تو روى مى آورم، تو دستگيرندهء خواستاران و هدف و مقصود نهايى منى.
4. با كارهاى زشت خود به تو روى آوردم، هيچ مخلوقى را در جهان به اندازهء خودم گناهكار و جنايتكار نمىبينم؟