از غيبت بپرهيز كه آن خورشت آدميان سگ صفت است. (1) گمراهى:
كسى كه دانائى ندارد تا او را راهنما باشد، تباه شد و كسى كه سفيهى ندار تا او را يارى كند خوار گشت. (2) راضى بودن به قضاى ناپسند بالاترين درجات يقين است. (3) ترك امر به معروف:
آنكه امر به معروف و نهى از منكر را ترك مى كند، همچون كسى است كه كتاب خدا را از پس پشت افكند (بدان عمل نكند) مگر اينكه از روى تقيه باشد گفتند تقيه او چگونه است، اينكه از ستمكارى سركش بترسد كه از حد درگذراند و يا به دو ستمى رساند. (4) پرهيز از گناه:
از آن كس در شگفتم كه از طعام به خاطر زيان آن مىپرهيزد ولى از گناه به خاطر زشتى آن نمىپرهيزد. (5) توبه بازگشت است و انجام توبه به گفتار نيست. (6) مبادا به گناهى كه ميكنى شادمان شوى كه شادمانى به گناه بدتر از خود گناهست. (7) گروهى از ترس، خدا را پرستيدند، اين پرستش بندگانست. و گروهى به رغبت پرستيدند و اين پرستش بازرگانانست و گروهى از روى شكر پرستيدند و اين عبادت آزادگانست. (8) پسركم! خداوند تو را براى من پسنديده و سفارش مرا به تو كرده و مرا براى تو