بخش سوم / امام سجاد (ع) در پيشگاه قرآن...
امام سجاد (م 95 ه‍. ق) و تفسير قرآن (1) از مفسران تابعين، ابوحمزهء ثمالى وجابر جعفى وابوخالد كابلى بيش از ديگر مفسران از او روايت كرده اند. امام على بن الحسين (عليه السلام) صاحب زبور آل محمد (صلى الله عليه وآله) و دارندهء صحيفه نورانى سجاديه كه " قرآن صاعد " يا " اخت القرآن " مى نامند پس از حادثه كربلا ملجاء فكرى و معنوى شيعه در آن عصر و بزرگترين مفسر قرآن در قرن اول به شمار مى روند ايشان علاوه بر فقه و شريعت و مرجعيتى كه در زمينهء احكام الهى داشته اند مفسر و بيانگر آيات نورانى قرآن نيز بوده اند كه در لابلاى تفاسير خاصه وعامه از ايشان مطالب فراوانى نقل كرده اند اين تفاسير افزون بر تفاسير آيات الاحكام است كه نوعا از ائمه معصومين (عليها السلام) روايت، وحديث خاصى وجود دارد.
1. نفرين شدهء خداوند:
از وصاياى آن بزرگوار به فرزند برومندش امام باقر (عليه السلام) اين بود: پسرم با پنج نفر دوستى و رفاقت نداشته باش:
1. كذاب و دروغگو چون او به منزله سرابى است كه دور را نزديك و نزديك را دور نشان مى دهد.
2. فرد فاسق چون او تو را به يك لقمه نان مى فروشد.