6. جهاد سياسى و فرهنگى جهاد با نفس، يكى از بهترين شيوه‌هاى جهاد مى باشد وبذل و بخشش نفس، يكى از گرانبهاترين بخششها در راه خدا است و گاهى جهاد با مال و اندوختهء دنيوى، از جهاد با نفس و بذل و بخشش نفس هم، مهم تر جلوه گر مى گردد آنگاه، كه بذل مال و منال كارآيى بيشتر و نقش مؤثرترى داشته باشد.
امام سجاد (عليه السلام) در طول حيات خود با هر سه نوع جهاد، مجاهده نموده است: 1. جهاد رزمى همراه پدر بزرگوار 2. جهاد مالى با مال و منال در آزاد سازى بردگان 3. جهاد با نفس در طول ايام حيات و زندگى. شايد نخستين حركت سياسى و اجتماعى آن بزرگوار، پس از بازگشت از كربلا به مدينه صورت گرفته است در آن هنگام كه دشمنان فضيلت و آزادى پس از ارتكاب جرمى با آن سنگينى، نوعى عذاب وجدان و شكنجه روحى داشتند و از سوى ديگر، مردمى كه نصرت و يارى امام حسين (عليه السلام) را رها نمودند و به كمك او نشتافتند به عنوان تنبيه و آگاه سازى هر دو گروه در بازگشت از كربلا دستور دادند در خارج از مدينه چادر و خيمه‌اى زدند و با جمعى از خانواده و اهل و عيال و شيعيان خود در آن خيمه به عزادارى بپردازند هدف از اين عمل آن بوده است كه مردم مدينه را به عظمت آن گناه و سيئه اى كه مرتكب شده بودند، آگاه كنند و شايد اين نوع تبليغات و تأثيرگزاريها بود كه باعث حركت و تكان اهل مدينه گرديد و آن واقعهء " حره " را به وجود آورد مردم مدينه بر ضد حكومت يزيد شورش كردند و از سوى يزيد مسلم بن عقبه مأمور خواباندن شورش شد او خون، مال، ناموس مردم را مباح ساخت و چه جناياتى كه مرتكب نگرديد.
البته اين امر، نتيجهء طبيعى و سزاى عمل تقاعد و خانه نشينى مردم مدينه از نصرت و يارى فرزند پاك رسول خدا (صلى الله عليه وآله) بود كه با آن فداكارى و شجاعت قيام ورزيد ولى مردم مدينه كه دست روى دست گذاشتند و حركتى را همراه آن قائد بزرگ الهى انجام ندادند آرى مسلم بن عقبه يا به تعبير رساتر مجرم يا مسرف بن عقبه اين عمل را مرتكب گرديد.