خوش بيان را در اختيار داريم كه جامع بخشى از كمالات و مناقب آن بزرگوار مى باشد.
اهميت اين قصيده از آنروست كه شاعر در زمان خود آن حضرت مىزيسته است و اين سروده را در مقابل خليفهء ستمگرى مثل هشام بن عبد الملك سروده است و به رؤيت و امضاى امام على بن الحسين (عليه السلام) نيز رسانده است به حدى كه سراينده شعر را به خاطر آن ايمان استوار و تعهد اسلامى كه داشته است، مورد صله و جايزه قرار داده است اين سرودهء نفيس از متن بلند و محتواى والايى برخوردار است كه كمتر در اشعار آن روزگار، چنين محتواى عالى وجود داشته است.
اينك به خاطر رعايت حال و مقال خواننده كه طبعا فارسى زبان است فقط ترجمهء آن را در اين جا مى آوريم كه بيانگر بخشى از مناقب و مكارم اخلاقى آن بزرگوار مى باشد:
ترجمه قصيده فرزدق استاد گرانمايه اديب و سخنور توانا، شادروان سيد صدرالدين بلاغى در پيشگفتار ترجمهء ارزشمند صحيفه سجاديه (عليه السلام) ترجمهء قصيده را چنين آورده است:
" 1. اين كه مرا از سر منزل جود و كرم همى پرسى، مرا از نشان آن سخنى است كه چون جويندگانش فرا رسند به آنان باز خواهم گفت.
2. اين كه تو او را نمىشناسى مهم نيست - اين همان كسى است كه سرزمين " بطحأ " جاى گامهايش را مى شناسد، و كعبه وحل و حرم در شناسائيش همدم و همقدمند.
3. اين، شخصيت فرزند بهترين تمام بندگان خدا است، اين، همان شخصيت منزه از هر آلودگى و رذيلت و پيراسته از هر عيب و علت، ومبرا از هر منقصت و نارسائى، و كوه بلند علم و فضيلت و نور افكن عظيم هدايتست.
4. اين، همان كسى است كه " احمد مختار " پدر او است. كه تا هر زمان قلم قضاء بر لوح قدر، به گردش بوده باشد. درود و رحمت خدا بر او جارى و روان باد!
5. اگر " ركن كعبه " بداند كه كدامين كس به بوسيدنش گام فرا نهاده است، هر آينه فرو خواهد افتاد تا جاى پاى او را بوسه باران سازد!