فضل او، بپذيرى. و اگر نداد عذر او را بپذيرى.
48. حق شاد كننده تو:
و حق كسى كه تو را به خاطر خدا شاد كند، اينست كه نخست خداى - عزوجل - را سپاس‌گوئى سپس او را شكرگزار باشى.
49. حق بدى كننده:
و حق كسى كه به تو بدى كند اين است كه بر او ببخشى. و اگر دانستى كه بخشيدن او بد است، داد خود را از او بگيرى. خداى - تبارك و تعالى - گويد بر كسى كه به او ستم رسيده باشد و دادخواهى كند، گناهى نيست. (1) 50. حق هم كيشان:
و اما حق هم كيشان تو اين است كه در ضمير خود سلامت آنان را خواهى. و بر ايشان رحمت آورى. و با گناهكار آنان مدارا كنى. و با آنان الفت گيرى. و در اصلاح كار ايشان بكوشى. و نيكوكاران آنان را سپاس گويى و آزار خود را از ايشان بازدارى. و آنچه براى خود دوست دارى براى آنان نيز دوست داشته باشى. و آنچه براى خود ناخوش مىدارى براى آنان نيز ناخوش داشته باشى. پيران آنان را همچون خود دانى. و جوانانشان را برادر خود انگارى و پير زنان ايشان را مادر خود شمارى و كودكان ايشان را فرزند خود به حساب آرى.
51. حق اهل ذمه:
حق كسانى كه در پناه مسلمانان اند اين است كه آنچه خداى - عزوجل - از آنان مى پذيرد بپذيرى. و مادام كه به عهد خداى - عزوجل - وفادار هستند بر ايشان ستم نكنى. (2)
مصمم حسب محرك "مشروع قادتنا" لمعالجة النصوص والمفاهيم. http://qadatona.org