حماد بن عيسى گويد: از امام صادق (ع) در باره حوك (باذروج) پرسيدند فرمود: آن دوست مردم است سپس فرمود: (انها تبخر والزيدان تسرع اليها) (1).
باذروج بخار مىشود و كرمها بسوى آن بسرعت ميايند.
امام باقر (ع) و امام صادق (ع) هر دو فرمودند: باذروج از آن ماست وجرجير از آن بنى اميه است (2).
على بن ابى طالب (ع) از پيغمبر صلى الله عليه وآله روايت مىكند كه فرمود: باذروج سبزى ما و سبزى پيامبران پيش از من است و من آن را دوست دارم و مىخورم و ريشه آن از بهشت است (3).
باذروج معرب بادرو فارسى است، بسريانى جوكا وتبارى - حوك خوانند.
بادروج نوعى از ريحان كه به فارسى ريحان كوهى نامند، برگش ريزه و ساقش مربع، پر شاخ و كم بويتر از ريحان و گلش مايل به سرخى و در مصر ريحان احمر نامند وبرى وبستانى مىباشد و خريفى است نه