امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: على بن الحسين (ع) در برابرش بادنجان مخلوط با زيتون بود و از آن مىخورد در حالى كه چشمهايش درد مىكرد راوى عرض كرد يابن رسول الله از آن مىخورى در حالتى كه آن آتش است فرمود: ساكت باش پدرم از جدم روايت كرده كه فرمود:
بادنجان از پيه زمينى است و در همه چيز كه واقع شود پاك و نظيف است (1).
روزى پيغمبر خدا صلى الله عليه وآله در خانه جابر بود بادنجان برايش آوردند آن حضرت از آن مىخورد جابر گفت: در آن حرارت هست فرمود: ساكت باش اى جابر آن نخستين گياهى است به خدا ايمان آورده آن را پاره پاره كنيد و بپزيد و زينت دهيد و نرمش كنيد كه بر حكمت انسان ميفزايد امام صادق (ع) فرمود: كلوا البادنجان فانه يذهب الداء ولا داله (2). يعنى بادنجان بخوريد كه درد را مىبرد و مرضى در آن نيست.
در روايت ديگر امام صادق (ع) فرمود: كلوا البادنجان فانه جيد للمرة السوداء (3).