اللهم صل وسلم على الامام السادس ودرود وصلوات ده وسلام فرست بر ششم امام. از اينجا شروع در صلوات است. بعد از پدر خود امام محمد باقر (ع) امام شده وبرادر بزرگ آن حضرت بعد از امام محمد باقر (ع) دعوى امامت مى كرده ومردم را به متابعت خود دعوت مى نموده. يك روز امام جعفر در خانه خود آتشى روشن كرده وكسى را فرستاده نزد برادر، واو را طلب نموده، چون برادر آمده آن حضرت سخنى مى فرموده وبسيارى از اكابر شيعه حاضر بوده اند آن حضرت برادر را نشانيده وخود برخاسته ودر ميان آتش در رفته، وساعتى در آنجا نشسته وسخن فرموده وارشاد ونصيحت كرده واصلا آتش در او اثر نكرده وهيچ جامه ورخت او نسوخته، چه جاى آنكه در بدن مبارك او اثر كند. بعد از آن بيرون فرموده وبا برادر گفته: برخيز وهمچو من در آتش نشين، اگر راست مى گوئي برادر چون حال ديده برخاسته وردا بر زمين كشيده وبيرون رفته وبعد از آن ترك دعوى امامت كرده وامامت حضرت امام جعفر بر همگنان ظاهر شده.
المقرب السابق المؤدب الموافق آن حضرت نزديك گردانيده شده به حضرت حق سبحانه وتعالى است وسابق است در اعمال صالحه، واين اشارت است بدانكه آن حضرت از مقربان حق تعالى واز سابقان است وآن حضرت تأديب كرده شده به آداب الهيست، چنانچه حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمود كه: أدبني ربي فأحسن تأديبي، يعنى تأديب من وتعليم آداب من حق تعالى فرموده، پس نيكو تأديب فرموده مرا، واين اشارت است بدانكه ادب ائمة كرام از تأديبات وتعليمات الهيست وآن حضرت موافق است با حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم در اخلاق حميده واعمال پسنديده.
واين اشارت است به متابعت سنت وطريقه كه آن حضرت را بوده.