(امامان) جمع ما را از ميان برده. گمان نمىكنم اشكهاى چشمم خشك و ناله سينه ام آرام گيرد...
سدير گفت: با مشاهده اين سخنان هولناك و صحنه ناگوار حيران و مبهوت شديم و قلبمان بيقرار و پريشان گشت و گمان برديم كه به آن حضرت بلائى خطرناك يا آفتى ناگوار رسيده، عرض كرديم: اى فرزند بهترين خلق خدا، ديدگان شما هرگز اشكبار نگردد، كدام حادثه اين گونه ديدگانتان را گريان ساخته و چه پيشامدى شما را بدين ماتم نشانده؟
امام (عليه السلام) آهى دردناك همراه با نگرانى از سينه برآورد و فرمود:
" واى بر شما، صبح امروز به كتاب جفر نظر كردم و آن كتابى است در بر دارنده مرگها، بلاها و مصيبت ها و علم بر گذشته و آينده تا روز قيامت كه خداوند اين علم را به محمد (صلى الله عليه وآله) و امامان (عليهم السلام) بعد از او اختصاص داده است، در اين كتاب ولادت قائم ما اهل بيت و غيبت او و طولانى شدن آن و طول عمر وى و گرفتارى مؤمنان در آن زمان و پيدايش شك و ترديد از طولانى شدن غيبت قائم و برگشتن بيشتر آنان از دين و دست كشيدن از ديانت اسلام را مشاهده كردم، در حالى كه خداوند سبحان مىفرمايد: " ما مقدرات و نتيجه كردار نيك و بد هر انسانى را به گردنش افكنديم " ناگاه دلم شكست و غم و اندوه بر من چيره گشت. " عرض كرديم: اى فرزند رسول خدا! تقاضا داريم شمه‌اى از آنچه مىدانيد بر ما بازگوئيد. فرمود: " خداوند در قائم ما سه ويژگى قرار داده كه قبلا در سه پيامبر قرار داده بود: ولادت او را همچون ولادت موسى (عليه السلام) مخفى كرده و غيبت او را چون غيبت عيسى (عليه السلام) مقدر ساخته و پيروزى او بر مخالفان را همچون پيروزى نوح به تأخير انداخته و پس از آن عمر بنده شايسته خود يعنى خضر (عليه السلام) را دليلى بر امكان طول عمر او قرار داده است ".
عرض كردم: اى فرزند رسول خدا (صلى الله عليه وآله) اين مطالب را براى ما بيشتر باز كنيد.
فرمود: " اما ولادت موسى، وقتى فرعون پى برد كه فرمانروائى او بدست موسى (عليه السلام) نابود خواهد شد، كاهنان را احضار كرد. آنها نسب و نژاد حضرت را براى فرعون مشخص كرده و گفتند: او از بنى اسرائيل