معناى اين جمله كه جزيه برداشته شود اين است كه از اهل كتاب، چيزى جز اسلام پذيرفته نخواهد شد. ابو بصير مىگويد: از امام صادق (عليه السلام) درباره اين آيه سؤال كردم، حضرت فرمود:
سوگند به خدا هنوز تفسير اين آيه تحقق نيافته است، عرض كردم: فدايت شوم، پس چه زمانى تحقق يابد؟ فرمود: وقتى با اراده خدا، قائم قيام نمايد پس چون قائم ظهور كند، كافران و مشركان از قيام و ظهور وى ناراضى و نگران شوند، زيرا اگر كافر و مشركى حتى در پشت صخره اى نهان شود، آن صخره به صدا درآيد و گويد: اى مسلمان، در پناه من كافر و يا مشركى مخفى شده است، او را به قتل برسان، پس به سراغش رفته و او را به هلاكت رسانند " (1) و از امام باقر (عليه السلام) منقول است كه فرمود:
" قائم، به سبب پيدايش ترس (در دل دشمنان) يارى گردد و با پشتيبانى خدا تأييد شود و زمين در زير پايش پيموده شود، گنج هاى زمينى برايش آشكار و فرمانروائى و سلطنت وى شرق و غرب جهان را فرا گيرد. خداوند دين خود را بوسيله او پيروز گرداند هر چند مشركان ناخشنود و مخالف باشند، ويرانى هاى زمين آباد گردد و عيسى روح الله (عليه السلام) به زمين فرود آيد و پشت سر او نماز گزارد " (2) و نيز از آن حضرت در تفسير آيه ياد شده آمده:
" چنين خواهد شد كه كسى باقى نماند مگر آنكه به رسالت محمد (صلى الله عليه وآله) اقرار كند " (3) و از امام صادق (عليه السلام) روايت شده كه فرمود:
" از پدرم (امام باقر) درباره اين دو آيه پرسيدند: " با همه مشركان مبارزه كنيد چنان كه آنها با همه شما مبارزه مىكنند... با آنان بجنگيد تا در زمين فتنه اى باقى نمانده و دين و آئين تنها از آن خدا باشد " او