خلفاء عباسى در مقابل بستن درهاى اهل بيت به عنوان پاسخ گويى كاذب به خواسته‌هاى دينى مردم، درهاى خانه اى پر تزوير فقيهان و عالم نمايان دربارى را باز مى كردند و آنان همانند پادشاهان و خلفاى عصر داراى تشكيلات عريض و طويل مى شدند كه دربانان و نگهبانان به محافظت و كنترل او مى ايستادند.
اسماعيل فرازى يكى از محدثين مى گويد:
" به منزل مالك بن انس وارد شدم و درخواست حديثى نمودم. او دوازده حديث براى من نقل نمود و سپس سكوت اختيار كرد و چون من بار ديگر درخواست حديث نمودم او به دربانان سياه پوست كه بالاى سر خود داشت، دستور داد تا مرا از منزل بيرون كنند! " (1) ديوار نويسى بسيارند كسان و حتى محققان و پژوهندگانى كه ديوار نويسى يعنى شعار مخالف نوشتن بر ديوارهاى شهر را از پديده‌هاى انقلاب بورژوازى فرانسه دانسته اند و در واقع مربوط به دوران پس از انقلاب صنعتى و قرن‌هاى اخير، در حالى كه به گواهى تاريخ سرشار از مبارزه انقلاب و شهادت اسلامى، اين شيوه ى مبارزه ء افشاگرانه، نيز چون سنت‌هاى مبارزاتى شكوهمند ديگرى كه انقلاب و شهادت را در يك راستا قرار داده است، از بطن شيعيان همواره مباره و همراه جان بر كف شيعيان على (عليه السلام) و خاندان گراميش برخاسته است.
اختناق فكرى و جلوگيرى از اظهار رأى و فكر در عصر خلفاى عباسى به حدى رسيد كه مردم ناچار به شيوه ء جديدى متوسل شدند كه امروز هم معمول و متداول است و آن ديوار نويسى براى اداى آرمان خود به جاى روزنامه و مقاله و به جاى شكايت و طومار كتابت و افشاگرى مكتوب است.
بارها مشاهده مى شد كه دور از چشم جاسوسان عوامل حكومت اشعارى در دل شب بر ديوارها ثبت مى شد كه حاوى اعتراض و انتقاد از روش سياسى عمومى خليفه است توجه به مفاد و محتواى آنان مى رساند كه اغلب اين اعتراضها و شكايات از طرف " شيعه "