يعنى: (بسيارى از اوقات در مورد (قضاء و قدر) سؤال مى شود و آن عبارت است از: سر طرح اين مسألة و فلسفه تأكيد بر ثبوت (قضاء و قدر) و لزوم اعتقاد به اين دو با توجه به شبهات پيرامون آن، چيست؟
و از ديدگاه ديگر: نهى زيادى در رابطه با تفكر در آن از جانب معصومين - (عليهم السلام) - وارد شده است و اين مسألة را به درياى عميق، گرداب سخت و راه پر پيچ و خمى كه نجات از آن مقدور نيست، تشبيه كرده اند و فرموده اند: اين مسألة، سر خدايى است كه براى كشف آن، سزاوار نيست متحمل تكلفى شوند.
پاسخ اين است كه: شناخت (توحيد افعالى) از شريفترين، نافع ترين و عزيز ترين معارفى است كه فهم صحيح و اعتقاد به آن، تأثير بسيار زيادى در تكميل ايمان و ارزش عمل انسانى دارد كه در تصفيه روح و رسيدن به سعادت، بسيار مؤثر است، زيرا شناخت همه حوادث حتى افعال اختيارى انسان با اذن، مشيت، اراده و قضاء و قدر او جهت پيمودن راه هدايت به سوى (توحيد افعالى) أثير سبزانى دارند و بالاتر از آن، (توحيد صفاتى) و (توحيد ذاتى) است كه رسيدن به قله رفيع آن براى هر كسى ميسر نيست اما نهى وارده از جانب معصومين - (عليهم السلام) - در رابطه با (قضاء و قدر) در واقع مربوط به افرادى است كه توان علمى و فكرى چندانى ندارند. و با غوطه و رشدن در اين درياى پر گرداب، غرق مى شوند و نهايت سير آنان به خمودى، بى مباراتى و حتى كفر كشيده مى شود كه در اين صورت، موجب مسرت شياطين انس و جن مى شود. خداوند ما را از آن حفظ نمايد).
قم مقدس:
محمد مهدى گرجيان (1372 هجرى - شمسى) * * *