بخش پنجم / در آئينهء شعر و ادب و عرفان...
شعر و ادب، زبان گويا و بيان رسا از احساسات و عواطف و خواسته‌هاى قلبى و درونى بشر است، با شعر و نظم به راحتى مىتوان هدف را به مخاطب رساند و در پوشش ادب آن را جاودانى و سرمدى ساخت. شعر و أدب، آئينه صاف و شفاف خواسته هاى يك جمع يا گروه يا فرد مىباشد كه مىخواهد خواست خود را به كرسى قبول بنشاند و آرمان خود را به نسل حاضر و آينده منتقل سازد. شاعران متعهد و دلسوز، با طبع فياض و جوشان خود، عشق باطنى و علاقه و احساس دينى خود را نسبت به ناموس دهر و امام عصر (عج) اين عنصر پايدار هدايت و ولايت، ابراز داشته اند و خالص ترين احساسها و شعرها و شعورهاى خود را نثار قدوم مبارك آن مصلح يگانه نموده اند و هر روز هم اين احساسات و عواطف پرشورتر و عميق‌تر و عاشقانه‌تر مىگردد.
قابل توجه است وجود مقدس امام عصر (عج) پر جاذبه ترين سوژه و عنوان نسبت به شاعران مسلمان به ويژه شاعران مداح اهل بيت (عليه السلام) مىباشد كه دفترها و ديوانها انباشته از شعرهاى ارادتمندان آن ساحت مقدسه مىباشد كه در اين بخش به تعداد بس محدودى از آنها اشاره مىگردد:
1. محى الدين عربى محى الدين عربى " صاحب فتوحات مكيه " گويد: پس از ذكر شمائل و فضائل مهدى و وصف يارانش و شروع و پايان كارش چنين مىافزايد:
الا ان ختم الأولياء، شهيد * و عين امام العالمين، فقيد هو السيد المهدى، من آل احمد * هو الصارم الهندى حين يبيد هو الشمس يجلو كل غم وظلمة * هو الوابل الوسمى حين يجود (1)