انبياء و پيامبران الهى را برانگيخته است كه در طول تاريخ زندگى بشر، مردم را به سر منزل هدايت سوق داده اند و آنان را با روش زندگى صحيح، آشنا كرده اند كه آخرين و برگزيده ترين رسولان، پيامبر عاليقدر اسلام مىباشد كه همراه دستور و قانون عالى (قرآن) براى ارشاد و راهنمائى بشر آمده است و بشر را به سوى خدا، و زندگى حقيقى و سعادت آميز دعوت كرده است او قانون آسمانى را كه از طرف خداوند متعال آورده است در برگيرندهء تمام جزئيات زندگى بشر در سرتاسر ادوار عمر اعم از دنيا و آخرت و اعم از امور زايد فردى و اجتماعى او مىباشد كه به تمام جزئيات امور هم پرداخته است.
حكومت و ولايت چنين قانون كاملى كه در مسائل فرعى و جزئى نيز حكم و تكليف دارد نمى تواند در مسألة كلان حكومت و ادارهء شئون اجتماعى بشر، بى تفاوت بوده باشد و آن را هرگز مد نظر نداشته باشد از اين رو مسئلهء سياست و ادارهء جامعه در رأس مسائل قرار دارد. حل و فصل مسائل مردم، و تشريح و توضيح و اجراء قانون الهى و مديريت شئون اسلامى در عهد رسول خدا (صلى الله عليه وآله) در دست با كفايت خود او قرار داشت چون او، هم زعيم ملت و هم رهبر و راهنما و هم اجراء كنندهء قوانين كلى و جزئى بود و در ايامى كه خود آن حضرت (صلى الله عليه وآله) حضور عينى نداشتند با تعيين خلفاء و جانشينان شايسته و لايق به اين امر مهم اقدام يا نماينده كرده اند كه مردم در سرگردانى وتحير به سر نبرند، و روى زمين خالى از حجت و راهنما و آيت الهى نباشد، و طبق مفاد آيهء شريفه: " أليوم اكملت لكم دينكم، وأتممت عليكم نعمتى، ورضيت لكم الأسلام دينا ". (1) " امروز دين شما را تكميل نمودم. و نعمت خود را بر شما به اتمام رساندم و اسلام كامل و جامع را دين شما قرار دادم " اين تكميل واتمام نعمت، با تعيين خلافت و وصايت و جانشينى، على (عليه السلام) به كمال مطلوب رسيده است و ولايت و زعامت او پس از رحلت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) عامل تداوم اين فيض الهى و شمول اين عنايت خاصه ربانى است كه جز