4. ابو الحسن على بن محمد سمرى چهارمين نايب امام عصر صلوات الله عليه على بن محمد سمرى است كه در جاى حسين بن روح قرار گرفت و وظايف سفارت را انجام داد، او در سال 329 در نيمهء شعبان از دنيا رفت و در بغداد دفن گرديد، آن سال را سال تناثر النجوم گفته اند، كه مرحوم ثقة الاسلام كلينى وعلى بن بابويه قمى والد صدوق نيز در همان سال از دنيا رفتند.
و چون أجل على بن محمد نزديك شد، در رابطه با تمام شدن سفارت و دوران غيبت صغرى و اين كه ديگر از طرف آن حضرت، نايبى بدين صورت نخواهد بود، توقيعى از ناحيهء مقدس براى وى صادر شد.
" به نام خداوند بخشنده مهربان " " اى على بن محمد سمرى خداوند متعال اجر برادران تو را در مورد تو بيشتر كند تو در مدت شش روز از دنيا خواهى رفت پس امور خود را سامان ده و به كسى توصيه منما كه در جايگاه تو قرار گيرد غيبت تامه واقع گرديده است پس ظهورى جز با اذن خداوند متعال رخ نخواهد داد و آن هم بعد از مدت طولانى وقوت قلوب مردم و پر شدن روى زمين از جور و ظلم، كسانى به سراغ شيعيان ما خواهند آمد كه مدعى مشاهده گردد بدان هر آنكس كه قبل از خروج سفيانى و قبل از صيحه مدعى چنين مشاهده گردد او كذاب و معتزى مى باشد ولاحول ولاقوة الا بالله العلى العظيم ".
اين توقيع را شيخ در كتاب غيبت ص 243، مرحوم صدوق نيز آن را در باب 45 كمال الدين باب ذكر التوقيعات نقل كرده است، طبرسى نيز آن را در ج 2، ص 478 احتجاج نقل مى كند، مرحوم مجلسى در بحار: ج 51، ص 361 آن را از غيبت شيخ نقل فرموده، به كمال الدين و احتجاج نيز اشاره كرده است.
مرحوم شيخ الطايفه در ذيل اين توقيع از ابو محمد حسن بن احمد مكتب نقل كرده است: ما اين توقيع را نوشته و از محضر على بن محمد خارج شديم، روز ششم به منزل او